Όταν θα καιγόταν το... σύμπαν με την υπόθεση Καραγκούνη!

Όποιος υποστηρίζει πραγματικά μία ομάδα δεν στέκεται σε πρόσωπα, εκτός κι αν υπάρχει εξαρτημένη σχέση. Επιδιώκει το καλό της, τη συνεχή εξέλιξη και όχι τις δεσποτικές συμπεριφορές που συρρικνώνουν το χαρακτήρα της. Δυστυχώς εδώ και μιάμιση δεκαετία περίπου ο Παναθηναϊκός είναι έρμαιο συμπεριφορών, που έχουν πάει την ομάδα πίσω και που δυστυχώς δύσκολα θα την αφήσουν να πάει προς τα εμπρός τα επόμενα χρόνια. Το μεγάλο "λάθος", χωρίς να έχω καμία διάθεση να κάνω κάποια ιστορική αναδρομη στα αίσχη που έχουν λάβει χώρα το διάστημα αυτό στο "τριφύλλι", άρχισε από το "Παύλο Θεέ πάρε την ΠΑΕ" της κερκίδας, στο οποίο ποτέ δεν μπήκε επίσημο μπλοκ από εκεί που έπρεπε. 

Ήταν δεδομένο ότι οι Γιαννακοπουλαίοι κολακεύονταν απ΄ αυτό και δεν το έκοψαν ποτέ οι ίδιοι με το ξεκάθαρο "δεν μπορούμε να πάρουμε την ΠΑΕ". Συντηρήθηκε όλο αυτό, σε μία εποχή παχιών αγελάδων για την Ελλάδα γενικότερα, κι όταν έγινε αντιληπτό επί πολυμετοχικότητας ότι το σενάριο τούτο δεν ήταν ποτέ, ρεαλιστικά, εφικτό ήταν άργα. Με καμία διάθεση προσωπολατρείας, μονόδρομος για τον Παναθηναϊκό ήταν η παραμονή της οικογένειας Βαρδινογιάννη στα διοικητικά. Έκαναν φρικτά λάθη, ok, με το χειρότερο όλων πώς ενέδωσαν στις πιέσεις των "λίγων" και "στημένων". Για να παραμένει μία ομάδα μεγάλη και σταθερή επιβάλλεται να έχει ένα γερό πορτοφόλι από πίσω. Όσα κι αν δίνει, με... καβούρια ή χωρίς. Αλλιώς έρχονται τα ποδοσφαιρικά "Μνημόνια", κακή ώρα. 

Η εξέλιξη της τελευταίας δεκαετίας στους "πράσινους" δείχνει πώς αυτή η μεγάλη ομάδα άρχισε σταδιακά να μικραίνει εξαιτίας συμπεριφορών ανθρώπων που ήθελα να βγάλουν χρήματα και να ζήσουν απ΄ αυτήν. Άλλοι έγιναν γνωστοί μέσω του Παναθηναϊκού, ενώ δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους όσα φράγκα κι αν είχαν. Οι "στημένοι" φαίνονται από το εξής: Παρόμοια σκηνικά τώρα που έφυγε ο "μπελάς" από το κεφάλι τους, που δεν έδινε χαρτζηλίκι εσχάτως, τα αντιμετωπίζουν σαν να μην έγινε τίποτε ενώ υπό άλλες συνθήκες θα είχαμε συλλαλητήρια και σκισμένα διαρκείας! Το λυπηρό είναι πως οι συμπεριφορές αυτές προέρχονται και από τον Τύπο και από τον κόσμο. Τις "αγιογραφίες" των... Αμπράμοβιτς και το πόσο "γιατροί ψυχών" είναι δεν διαδέχτηκε κάποιο άρθρο εναντίον της διοικητικής απόφασης να φερθεί σαν σκουπίδι στον Γιώργο Καραγκούνη. 

Αγωνιστικά ο "τυπάρας" δεν ταίριαζε στον Παναθηναϊκό κι αυτό είναι δεδομένο, αυτό δεν σημαίνει, όμως, πώς δεν θα μπορούσε να είναι ο μέντορας των νέων παιδιών του συλλόγου! Το κατάλαβαν αυτό, όμως, Ιούλιο του 2014 στο "τριφύλλι" με τον Καραγκούνη να είναι ο καλύτερος παίκτης της Εθνικής στο 20ό Παγκόσμιο Κύπελλο και η πλέον κοινώς αποδεκτή προσωπικότητα; Αν αυτό είχε γίνει όταν ο Δημήτρης Παπαδόπουλος έπρεπε να πάρει ένα εκατομμύριο ευρώ το χρόνο για να μην... πάρουν φωτιά τα διαρκείας, θα είχαμε προφανώς άλλα! Το Κύπελλο και το 0-3 στο Φάληρο επί του Ολυμπιακού δεν είναι άλλοθι, γι΄ αυτούς που τώρα δεν βγάζουν άχνα και δεν ασκούν καμία κριτική στον Αλαφούζο και στους γύρω του. 

Διότι τις εποχές που ήθελαν να ξεκουμπιστεί το Βαρδινογιαννέικο ο Παναθηναϊκός ήταν στους "8" και στους "4" του Τσάμπιονς Λιγκ κι ας... καιγόταν το σύμπαν! Ποιό Κύπελλο Ελλάδας και ποιός Ολυμπιακός; Πέραν του ότι οι προθέσεις αρχίζουν να γίνονται εμφανείς και για τον μελλοντικό, δυστυχώς, τρόπο διακυβέρνησης των "πράσινων", να τονίσουμε και την ατυχία που υφίσταται, πέραν της ανικανότητας, σε επικοινωνιακό επίπεδο. Το διάστημα που ο Παναθηναϊκός... ισοπέδωσε τον φυσικό αρχηγό του, ο Ολυμπιακός έφερε στην Ελλάδα τον εμβληματικό Ερίκ Αμπιντάλ. Έναν παίκτη που εξακολουθεί να βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο, παρά τα όσα έχει περάσει με την υγεία του. Τί σχέση έχει, θα μου πείτε, η πρώτη Δημοτικού με το Πανεπιστήμιο;

Λάμπρος Γκαραγκάνης