Ο Νότης Σφακιανάκης που, δυστυχώς, άλλαξε!

"Αυτός που θέλει το καλό μου με κάνει και κλαίω, αυτός που θέλει το κακό μου με κάνει και γελάω", συνηθίζει να λέει η μητέρα μου όταν βάζει στόχο να μου την "πει" για κάποια χαζομάρα που έχω κάνει. Φυσικά αυτό το κείμενο δύσκολα θα φτάσει ποτέ στον αποδέκτη, αλλά και να φτάσει ομοίως δύσκολα θα δώσει σημασία στα γραφόμενα. Υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα στις δουλειές κι ένα απ΄ αυτά είναι οι υποχωρήσεις και τα... στραβά μάτια. Δεν χρειάζεται ν΄ αναφέρω την άποψή μου για τον Νότη. Το καλοκαίρι έφτασε η χάρη μου μέχρι την Κύπρο, όπως πιο παλιά στη Λεμεσό, για να τον δω, ακόμη πιο παλιά ως το Λονδίνο ταξίδεψα, στις συναυλίες του 1998 σχεδόν σ΄ όλη την Ελλάδα και συνεχώς από το 1995 στους χώρους που εμφανίζεται.

Το ελκυστικό στον Σφακιανάκη είναι πώς άρχισε από το "μηδέν". Θέλει μαγκιά, συγκέντρωση, δύναμη και αποφασιστικότητα τούτο. Έφτασε στο κορυφαίο επίπεδο, λόγω της γνησιότητας, του αυθορμητισμού και της ντόμπρας συμπεριφοράς του. Σε τέτοιες εποχές να έχει κάποιος το θάρρος της γνώμης του είναι ισχύς. Έχει πει ορισμένα από τα μεγαλύτερα τραγούδια, με μία φωνή που ό,τι κι αν αγγίξει το αλλάζει. Στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον... Από Στράτο Διονυσίου, μέχρι King Cremson! Η αλήθεια είναι πώς για τον λόγο αυτό ακριβώς, τον αληθινό κι εκρηκτικό του χαρακτήρα, ο Νότης κατά καιρούς δημιούργησε αντιπάθειες στον Τύπο και προστριβές στη δουλειά του.

Η συνεργασία του με τον Κώστα Μπερτάκη ήταν κάτι που όσοι τον ακολουθούμε χρόνια δεν περιμέναμε! Να το διορθώσω: Όσοι τον ακολουθούμε και γνωρίζουμε καταστάσεις στη νύχτα. Ο Νότης αποφάσισε να κάνει το πρώτο βήμα στο "Fantasia", με καθεστώς που ο κόσμος του δεν είναι μαθημένος. Στα πρώτα τραπέζια του Νότη δεν θα συναντούσες ποτέ τον Κόκκαλη ή τον Βαρδινογιάννη. Για να τα επισκεφτείς την περασμένη χρονιά ήθελες έναν μισθό επί ΣΥΡΙΖΑ... Αν και χρόνια κρατούσε τις τιμές ίδιες, σε όλες τις ζώνες των κέντρων που εμφανιζόταν, σε εποχή κρίσης ο Νότης αποφάσισε πώς δεν ενοχλείται πώς κάποιος που θα κάτσει εμπρός να τον δει θα πρέπει να πληρώσει τα διπλά απ΄ όσα πλήρωνε.

Το τι θα γίνει στο "Teatro" με τον Βασίλη Καρρά ας το περιμένουμε, αν και η "τάφρος" από καναπέδες που έχει δημιουργηθεί για τον κοινό θνητό θα είναι απλησίαστο μέρος. Πρωτόγνωρα πράγματα για Νότη... Είναι σαφές πώς, πλέον, και ο ίδιος αντιλαμβάνεται πώς αξίζει να γίνονται ορισμένες υποχωρήσεις προκειμένου να βγαίνει η δουλειά, που λέμε λαϊκά. Γι΄ αυτό και σε σχέση με τον παλιό Νότη άλλαξε. Προς το καλό ή το κακό θα το δείξει το μέλλον και η επιρροή των αποφάσεών του στο ίδιο το βεληνεκές του. Το "Teatro" θα γεμίζει ασφυκτικά, το θέμα είναι από ποιους... Κι όταν ο Νότης βγει από τη συνεργασία με τον Μπερτάκη, όπως κάποια στιγμή νομοτελειακά θα γίνει, ποιοι θα έχουν μείνει να πάνε να τον δουν;

Αν ο Νότης νομίζει πώς έχει ανάγκη την προβολή από κάποιον Χάρη, που έχει ένα site και τον έλεγε μέχρι πριν τρία χρόνια φασίστα, είναι αναφαίρετο δικαίωμά του. Αν νομίζει πώς ένα 5λεπτο σε πρωινές εκπομπές, τις οποίες είχε κόψει από την εποχή της Κορομηλά, θα τον κρατά "ζεστό" στα πράγματα επίσης. Αν, πλέον, δεν έχει το θάρρος της γνώμης του να πει ανοικτά ότι για τον Παντελή "έλεγα αυτό κι εκείνο", επίσης δικαίωμά του. Δεν τιμά τη μνήμη του λέγοντας ανακρίβειες και το σταματώ εδώ, ούτε οι σπόντες του συνομιλητή του για συνεργασία των εφόσον δεν συνέβαινε το μοιραίο (από αυτήν εδώ τη γωνιά το είχα εκτιμήσει πώς θα γίνει, αλλά δεν το επέτρεψε η μοίρα)...

Ο Νότης έχει το θάρρος της γνώμης του ακόμη, όμως επιλεκτικά. Θα πει κάποιες φορές κι αυτό που ο κόσμος θέλει ν΄ ακούσει ή τον συμβουλεύουν (;). Έχοντας δηλώσει ότι το "κόλπο" είναι αποκλειστικά δικό του, αυτό συμβαίνει στη συνεργασία με τον Καρρά; Το πιο ελκυστικό προσόν του Νότη Σφακιανάκη ήταν η αντισυμβατικότητά του. Τώρα αποκαλεί αυτόν που τον έλεγε Χρυσαυγίτη, καλοπροαίρετο... Αυτόν που κλέβει κείμενα συναδέλφων του και τα περνά ως δικά του! Η απόσταση είναι, δυστυχώς, χαώδης.

Λάμπρος Γκαραγκάνης