Ο κλαυσίγελος της Λεωφόρου και το τσουνάμι... Γκαζαριάν που πλησιάζει

Για τον κανονικό Παναθηναϊκό ο αποκλεισμός απ΄ αυτήν τη Σταντάρ Λιέγης θα ήταν μία πρώτης γραμμής αποτυχία κι ένα άνευ προηγουμένου πισωγύρισμα. Τυχαία δεν έγινε αναφορά από την πλευρά μου στο προ δωδεκαετίας ματς με τη Λίτεξ. Τότε με θετικό αποτέλεσμα η συγκεκριμένη μερίδα των "φιλάθλων" του "τριφυλλιού" βροντοφώναζε "πετάξτε τις φανέλες και φύγετε από εδώ". Τώρα "τον ΠΑΟ μου ποτέ δεν τον αφήνω"! Για γέλια, για κλάματα ή και για τα δύο μαζί; Ο Παναθηναϊκός έχει μπει σε μία εποχή που ακόμη δεν είναι για Τσάμπιονς Λιγκ. Μετά βίας ομάδα Γιουρόπα Λιγκ έχει, μα αγωνιστικά αυτή τη Σταντάρ μπορούσε να την περάσει. Είχε τις ευκαιρίες του, ήταν συνολικά καλύτερος, αλλά δεν σκόραρε. Ένα τέρμα σε 180 λεπτά μπήκε και ήταν αυτογκόλ.

Η ομάδα της Λιέγης, απλώς, ήταν πιο σοβαρή, ήξερε τις δυνατότητές της, δεν υποτίμησε τον αντίπαλο και δεν άνοιξε πολύ το στόμα, όπως συνέβη εδώ με... σίγουρες νίκες και... Λεωφόρους καμίνια! Όποιος ανοίγει πολύ το στόμα, δαγκώνει τη γλώσσα και σύντομα θ΄ αντιμετωπίσουν κι άλλοι την έπαρσή τους. Θα τη βρουν μπροστά τους δηλαδή... Όχι, ίσως, τώρα αλλά σε μία τετραετία το πολύ που θα βρίσκονται στη θέση του Παναθηναϊκού για να μπουν στους ομίλους και δεν θα "προκρίνονται" εκεί μέσω... Βέροιας και Εργοτέλη. Το market pool είναι όλο το θέμα για τις ελληνικές ομάδες και τα χρήματα από τη διοργάνωση. Ο Ολυμπιακός άντε να πάει πάλι στους "16", ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να μπει καν στους ομίλους κι ουδείς μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό στο Τσάμπιονς Λιγκ όσο η ψαλίδα από τις ομαδάρες είναι ανοιχτή.

Για μία ακόμη χρονιά οι "ερυθρόλευκοι" είναι οι οικονομικά κερδισμένοι και θα βγάλουν ξανά την περίοδο... ξεκούραστα οικονομικά. Ποιός ασχολείται με τον τίτλο; Τα φράγκα είναι στη μέση. Απορώ, απλώς, μ΄ αυτούς που πανηγύρισαν την ήττα-αποκλεισμό των "πράσινων" από τη Λιέγη. Κι εντάξει ο μέσος οπαδός την καζούρα ψάχνει ή στο φινάλε τόσο του κόβει τόσο λέει. Ο δημοσιογράφος που ξεσπαθώνει στα social media, πόσο... πρωτόζωο; Για το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι μονόδρομος να περνούν και να φέρνουν βαθμούς οι ντόπιες ομάδες, διότι σε άλλη περίπτωση ο πρωταθλητής θα παίζει προκριματικά και οι υπόλοιποι από τον Ιούλιο. Τη γλιτώσαμε πέρυσι στο τσακ, αλλά την επόμενη δεν θα συμβεί το ίδιο και μακάρι. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να θυμάται καλά κάποιες από τις τελευταίες φορές που έπαιξε προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ, διότι σε κάποιες περιπτώσεις γέλασε ο κάθε πικραμένος!

Έτσι είναι όμως: Εκ του ασφαλούς η γλωσσίτσα ανοίγει δύο σπιθαμές. Όσοι πανηγύρισαν τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού μόνο, μην ουρλιάξουν μονάχα όταν θα έρθουν σ΄ αυτή τη θέση. Όταν, δηλαδή, δεν υπάρχει market pool και οι μεταγραφές τύπου... Γκαζαριάν (χωρίς, πραγματικά, να έχω κάτι με τον συμπαθή Αρμένη) θα είναι στην ημερήσια, καλοκαιρινή και χειμερινή, διάταξη. Τότε θα φανούν οι βαθιές τσέπες και οι αγνές προθέσεις! Ως τότε, όμως, έχουμε καιρό... Το τώρα για τον Παναθηναϊκό είναι δύσκολο, διότι έχασε μία σημαντική οικονομική ευκαιρία που εν προκειμένω θα τη ρισκάρει. Στους ομίλους, έτσι κι αλλιώς, δεν έμπαινε, το ζήτημα ήταν να σιγουρέψει κάποια χρήματα. Πιθανώς και τώρα στον ίδιο προορισμό να καταλήξει, αλλά από διαφορετικό δρόμο. Αν δεν μπει στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, το κάζο από τη Σταντάρ θ΄ αποκτήσει μεγαλύτερες διαστάσεις.

Η προσπάθεια που γίνεται, εδώ που κατάντησε η ομάδα, θέλει στα σίγουρα λίγα λόγια και πολλή δουλειά. Η άποψή μου για την εξέλιξη του ζευγαριού ειπώθηκε και την περασμένη Κυριακή στο ράδιο και στο τελευταίο άρθρο του blog. Δεν ήταν σίγουρη η πρόκριση, όπως την παρουσίαζαν. Ήθελε σοβαρότητα και σεβασμό. Και κατά τη διάρκεια του αγώνα ο Παναθηναϊκός παρουσίασε αυτά τα στοιχεία όταν τα πάντα είχαν τελειώσει: Από το 1-2 και μετά. Η μεταγραφική ενίσχυση υπήρξε κωμική και με τον Μπεργκ να μην είναι στα καλύτερά του και τον Πέτριτς να σέρνεται, το πρόβλημα στο γκολ κόστισε. Ο Κοτσόλης δεν είναι για βασικός τερματοφύλακας στον Παναθηναϊκό, η άμυνα ήταν προβληματική από πέρυσι και η απουσία του Αμπέντ εμφανής. Μπροστά σε τόσο κρίσιμα παιχνίδια δεν περιμένει κανείς τι θα γίνει για να δράσει. Πριν πεινάσει μαγειρεύει...

Η χρονιά αρχίζει άσχημα για τους "πράσινους", που αποδεικνύεται πώς θα περάσουν πολλά χρόνια για να επιστρέψουν εκεί που αξίζουν ως ομάδα και ιστορία. Το σοκ που υπέστη ο αθηναϊκός σύλλογος την τελευταία πενταετία και η αρρώστια που βγήκε προς τα έξω θέλει χρόνια "θεραπεία". Μέχρι τότε χρειάζονται λίγα λόγια και πολλή δουλειά. Χαμηλούς τόνους, επικοινωνιακή αναδιάρθρωση και όχι "τσιτάτα" γλυψίματος σε Γιάννη Αλαφούζο και εξέδρα. Ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού ανέλαβε μία δύσκολη αποστολή και έχει όλα τα φόντα να τη φέρει εις πέρας, αρκεί ν΄ αποβάλει τα στοιχεία που ακόμη και τώρα απομυζούν τον ίδιο και την ομάδα. Επικοινωνιακά και στην καθημερινότητα... Πικραίνει το αποτέλεσμα, όμως όλα αυτά ήταν γνωστά και καταγεγραμμένα όταν γύρισε ο διακόπτης για το "τριφύλλι" άνευ λόγου και αιτίας.

Λάμπρος Γκαραγκάνης