Κι όμως ο Ολυμπιακός γίνεται Ευρωπαίος

Ανεξάρτητα με το τι ομάδα υποστηρίζει ο καθένας, ο Ολυμπιακός των περασμένων δεκαετιών στην Ευρώπη είχε εκλάμψεις, κάποιες σημαντικές πορείες αλλά μέχρι εκεί. Ο Παναθηναϊκός κυριαρχούσε με τα μεγάλα αποτελέσματα. Οι "ερυθρόλευκοι" του Μίτσελ διαλύουν γρηγορότερα του αναμενομένου το αποκούμπι του μεγάλου, εν Ελλάδι, αντιπάλου τους. Εκμεταλλευόμενοι τα δισεπίλυτα προβλήματά του σε όλα τα επίπεδα, εξασφαλίζουν κάθε χρόνο τη συμμετοχή τους στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και βελτιώνονται χρόνο με το χρόνο. Το 3-2 επί της Υπερπρωταθλήτριας Ισπανίας και της περυσινής φιναλίστ της κορυφαίας διοργάνωσης συλλόγων στην Ευρώπη, Ατλέτικο Μαδρίτης, είναι από τα κορυφαία αποτελέσματα των "ερυθρόλευκων" στην ακμάζουσα, εσχάτως, ευρωπαϊκή τους ιστορία.

Πριν μία δεκαετία ποτέ δεν περίμενα ότι θα έρθει η ημέρα που θα χρησιμοποιούσα αυτούς τους χαρακτηρισμούς μετά από ματς των Πειραιωτών για το Τσάμπιονς Λιγκ. Κι όμως... Τα πρωταθλήματα στη χώρα, όπως κι αν αυτά ήρθαν πολλά χρόνια, μα κυρίως (και το φωνάζω) το νέο γήπεδο εκτινάσσουν τον Ολυμπιακό. Η Ατλέτικο λίγες μέρες πίσω κέρδισε τη Ρεάλ στο "Μπερναμπέου" και κάποιες ώρες μετά έγινε έρμαιο των ορέξεων της ελληνικής ομάδας. Μείον η τιμωρία του Ντιέγκο Σιμεόνε, ο οποίος από τον πάγκο δίνει ώθηση στους παίκτες του. Οι αλλαγές φρεσκαρίσματος στην ενδεκάδα δεν του βγήκαν. Ο Όμπλακ δεν φταίει σε κανένα γκολ, όμως πέρυσι οι "ροχιμπλάνκος" έπαιζαν με τον Κουρτουά. Το αντιαθλητικό τους παιχνίδι, γενικά, δεν τους χρειάστηκε, διότι μπήκαν στη διαδικασία στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα να δημιουργήσουν παιχνίδι και όχι να καταστρέψουν.

Οι μανούρες δεν έλειψαν, η πρώτη κίτρινη σε παίκτη των Ισπανών δόθηκε στο ενάμιση λεπτό (!), ο Ολυμπιακός, όμως, τους ανάγκασε ν΄ αλλάξει στυλ. Όπως και οι περισσότερες ομάδες μικρότερου βεληνεκούς της Ρεάλ, της Μπαρτσελόνα, των επτά-οκτώ ευρωπαϊκών μεγάλων. Αυτές "καθαρίζει" πιο εύκολα η Ατλέτικο κι όχι τους αντιπάλους που θα της δώσουν κατοχή και το δικαίωμα να κάνει ευκαιρίες. Οι γηπεδούχοι του απίστευτα διαβασμένου Μίτσελ αρίστευσαν τακτικά και πήραν ένα σπουδαίο "τρίποντο". Πολύτιμο για τη συνέχεια στον όμιλο, αλλά και από ψυχολογικής πλευράς. Τρομάζοντας τους εγχώριους "απέναντι" ακόμη περισσότερο, γιατί με τόσα νέα πρόσωπα και τόσους ξένους να παρουσιάζεται αυτή η ομοιογένεια, αν μη τι άλλο είναι προϊόν δουλειάς. Ο Ισπανός τεχνικός δεν με "έψησε" ποτέ. Είναι μετρ της ψυχολογίας, πάντως, έχει αέρα κι αυτό βγαίνει στο γήπεδο. Πέρα από συλλογικές προτιμήσεις ο Ολυμπιακός τείνει να γίνει διασκεδαστική ομάδα σε τέτοια παιχνίδια, με την απολύτως θετική έννοια του όρου.

Λάμπρος Γκαραγκάνης