Η παλιά, γνωστή, διαφήμιση με τα σοκολατάκια ταίριαζε γάντι στον Παναθηναϊκό. Οι υπόλοιποι εκπρόσωποι του ελληνικού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη πήγαιναν από χαστούκι σε χαστούκι, πλην ελάχιστων εκλάμψεων, και το "τριφύλλι" κρατούσε μία χώρα ολόκληρη σε καλή θέση βαθμολογικά μόνο και μόνο με τις επιτυχίες του. Τώρα, μέχρι και ο Αστέρας παίρνει αποτέλεσμα από την Μπεσικτάς εκτός έδρας και μόνο ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε, και μάλιστα με κάτω τα χέρια, από την αντίπαλό του αυτήν την ευρωπαϊκή αγωνιστική. Παλιά, λοιπόν, οι "πράσινοι" κακομάθαιναν τους οπαδούς τους με φοβερά αποτελέσματα και πορείες. Τώρα... καλομαθαίνουν τους άλλους και αποτελούν αντικείμενο χλεύης ακόμη και στα δημοσιογραφικά γραφεία.
Ακόμη και τώρα, για όποιον ενδιαφέρεται για την προσωπική μου άποψη, ο Παναθηναϊκός είναι η μεγαλύτερη ελληνική ομάδα στην Ευρώπη. Για να μπορέσει ο Ολυμπιακός να τον ξεπεράσει θα πρέπει να φθάσει σε τετράδα Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι που δεν πρόκειται άμεσα να γίνει. Η συνέπεια που είχε το "τριφύλλι" ήταν το μεγάλο όπλο του. Αρχίζουν και τη διαθέτουν, πλέον, και οι "ερυθρόλευκοι", αλλά θέλουν καρβέλια ακόμη! Το ζήτημα είναι πώς ο Παναθηναϊκός τώρα που είναι αδύναμος κι επουδενί... Πρέσβης σαν άλλοτε, έχει μεγαλύτερη στήριξη από κόσμο και Τύπο. Κι αν το δεύτερο μού μοιάζει λογικό λόγω των Δημόσιων Σχέσεων στις οποίες επιδίδονται ορισμένοι δημοσιογράφοι, το πρώτο είναι πραγματικά ασύλληπτο. Και το έχω θέσει ξανά στο blog μου ως θέμα, με παραδείγματα τύπου Λίτεξ κτλ.
Αν ο Παναθηναϊκός ακόμη και την περασμένη δεκαετία είχε τη στήριξη αυτή, να πηγαίνει δηλαδή από φάπα σε φάπα και να χειροκροτείται η ομάδα, θα είχε φθάσει σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ και είμαι σίγουρος γι΄ αυτό που γράφω. Ως εκτίμηση πάντα. Οι "πράσινοι" κέρδιζαν με 1-0 και "καιγόταν" το γήπεδο κυριολεκτικά. Και τα αναθέματα την επόμενη ημέρα στις εφημερίδες πήγαιναν κι έρχονταν... Τώρα ηττάται κατά κράτος με κάτω τα χέρια από άσημες ευρωπαϊκές ομάδες, όπως η Ντιναμό Μόσχας, αδυνατεί να σκοράρει απέναντι στο ψαροχώρι της Καλλονής και δεν ανοίγει μύτη. Κάτι συμβαίνει εδώ, έτσι δεν είναι; Το ζήτημα είναι πώς το όλο θέμα παρουσιάζεται εντελώς ξεδιάντροπα. Λες κι αυτός ο κόσμος, λες κι αυτός ο Τύπος δεν μιλάει και δεν γράφει για τον Παναθηναϊκό, αλλά για καμιά ομαδούλα της σειράς η οποία ακόμη και το 1-2 από τους Μοσχοβίτες πρέπει να το θεωρεί επιτυχία!
Κοιτάξτε λίγο προσεκτικά το πλαίσιο κριτικής: Στις μεγάλες εφημερίδες και ιστοσελίδες ψάξτε τι ομάδα υποστηρίζουν οι σχολιαστές. Εύκολο είναι... Και τι γράφουν! Μαλακίες, συγνώμη για την έκφραση, για να γίνουν αρεστοί, μην εστιάζοντας στην ουσία του προβλήματατος. ΓΙΑΤΙ έφθασε σ΄ αυτό το σημείο ο Παναθηναϊκός και ΠΩΣ μπορεί ν΄ ανακάμψει. Δεν θα το διαβάσετε πουθενά. Οι δάφνες του 0-3 του "Γεώργιος Καραϊσκάκης" με τον Ολυμπιακό και της εμφατικής κατάκτησης του Κυπέλλου επί του ΠΑΟΚ είναι νωπές ακόμη, αλλά δεν χαρίζουν αυτά μελλοντικές νίκες. Πάνε, έγιναν! Είχα εκτιμήσει τότε πώς περισσότερο κακό θα κάνουν παρά καλό και λίγους μήνες μετά δικαιώνομαι... Ο Γιάννης Αναστασίου είναι εκτός τόπου και χρόνου, όπως έγραψα και σε προηγούμενο κείμενο, και φυσικά φέρει τεράστια ευθύνη για την άθλια εικόνα που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός. Όμως το φταίξιμο είναι συνολικότερο κι ανήκει αλλού.
Φυσικά δεν πρόκειται να μπω σε αστειότητες και να ψάξω αίτια για την ήττα από τους Ρώσους, την οποία είχε εκτιμήσει πώς θα έρθει και μάλιστα με τον πλέον αναλυτικό τρόπο στο Amerikanaki! Αν φταίει η άμυνα, ο Κοτσόλης που δεν πιάνει ούτε... βαλσαμωμένο πουλί, το ότι είναι έξω ο Μπεργκ, η φυγή του Αμπέντ τον οποίο έχουμε αναγάγει σε κάτι σαν Μέσι ή πώς οι επιθετικοί μας είναι "μαλωμένοι" με τα δίχτυα. Αυτά είναι εύσχημες δικαιολογίες για να γεμίζουν κείμενα... Ο Παναθηναϊκός έχει θέμα νοοτροπίας. Ο κόσμος του, τώρα χωρίς Βαρδινογιάννη, προτιμά τη σφαλιάρα και την καζούρα μόνο και μόνο επειδή δεν υπάρχει η οικογένεια στα ενδότερα. Πρόκειται για σαπίλα και αρρώστια! Η διοίκηση έχει εξασφαλίσει την ασυλία και πορεύεται σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Αγνοώντας πώς έτσι θέλουν τον Παναθηναϊκό οι αντίπαλοι: Μικρό και της φάπας. Θα καταλάβει ο Γιάννης Αλαφούζος τι παγίδα τού έχουν στήσει, διότι αποκλείω πώς ο ίδιος θέλει κάτι τέτοιο, αλλά θα είναι νωρίς για αλλαγές τότε;
Λάμπρος Γκαραγκάνης
Ακόμη και τώρα, για όποιον ενδιαφέρεται για την προσωπική μου άποψη, ο Παναθηναϊκός είναι η μεγαλύτερη ελληνική ομάδα στην Ευρώπη. Για να μπορέσει ο Ολυμπιακός να τον ξεπεράσει θα πρέπει να φθάσει σε τετράδα Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι που δεν πρόκειται άμεσα να γίνει. Η συνέπεια που είχε το "τριφύλλι" ήταν το μεγάλο όπλο του. Αρχίζουν και τη διαθέτουν, πλέον, και οι "ερυθρόλευκοι", αλλά θέλουν καρβέλια ακόμη! Το ζήτημα είναι πώς ο Παναθηναϊκός τώρα που είναι αδύναμος κι επουδενί... Πρέσβης σαν άλλοτε, έχει μεγαλύτερη στήριξη από κόσμο και Τύπο. Κι αν το δεύτερο μού μοιάζει λογικό λόγω των Δημόσιων Σχέσεων στις οποίες επιδίδονται ορισμένοι δημοσιογράφοι, το πρώτο είναι πραγματικά ασύλληπτο. Και το έχω θέσει ξανά στο blog μου ως θέμα, με παραδείγματα τύπου Λίτεξ κτλ.
Αν ο Παναθηναϊκός ακόμη και την περασμένη δεκαετία είχε τη στήριξη αυτή, να πηγαίνει δηλαδή από φάπα σε φάπα και να χειροκροτείται η ομάδα, θα είχε φθάσει σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ και είμαι σίγουρος γι΄ αυτό που γράφω. Ως εκτίμηση πάντα. Οι "πράσινοι" κέρδιζαν με 1-0 και "καιγόταν" το γήπεδο κυριολεκτικά. Και τα αναθέματα την επόμενη ημέρα στις εφημερίδες πήγαιναν κι έρχονταν... Τώρα ηττάται κατά κράτος με κάτω τα χέρια από άσημες ευρωπαϊκές ομάδες, όπως η Ντιναμό Μόσχας, αδυνατεί να σκοράρει απέναντι στο ψαροχώρι της Καλλονής και δεν ανοίγει μύτη. Κάτι συμβαίνει εδώ, έτσι δεν είναι; Το ζήτημα είναι πώς το όλο θέμα παρουσιάζεται εντελώς ξεδιάντροπα. Λες κι αυτός ο κόσμος, λες κι αυτός ο Τύπος δεν μιλάει και δεν γράφει για τον Παναθηναϊκό, αλλά για καμιά ομαδούλα της σειράς η οποία ακόμη και το 1-2 από τους Μοσχοβίτες πρέπει να το θεωρεί επιτυχία!
Κοιτάξτε λίγο προσεκτικά το πλαίσιο κριτικής: Στις μεγάλες εφημερίδες και ιστοσελίδες ψάξτε τι ομάδα υποστηρίζουν οι σχολιαστές. Εύκολο είναι... Και τι γράφουν! Μαλακίες, συγνώμη για την έκφραση, για να γίνουν αρεστοί, μην εστιάζοντας στην ουσία του προβλήματατος. ΓΙΑΤΙ έφθασε σ΄ αυτό το σημείο ο Παναθηναϊκός και ΠΩΣ μπορεί ν΄ ανακάμψει. Δεν θα το διαβάσετε πουθενά. Οι δάφνες του 0-3 του "Γεώργιος Καραϊσκάκης" με τον Ολυμπιακό και της εμφατικής κατάκτησης του Κυπέλλου επί του ΠΑΟΚ είναι νωπές ακόμη, αλλά δεν χαρίζουν αυτά μελλοντικές νίκες. Πάνε, έγιναν! Είχα εκτιμήσει τότε πώς περισσότερο κακό θα κάνουν παρά καλό και λίγους μήνες μετά δικαιώνομαι... Ο Γιάννης Αναστασίου είναι εκτός τόπου και χρόνου, όπως έγραψα και σε προηγούμενο κείμενο, και φυσικά φέρει τεράστια ευθύνη για την άθλια εικόνα που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός. Όμως το φταίξιμο είναι συνολικότερο κι ανήκει αλλού.
Φυσικά δεν πρόκειται να μπω σε αστειότητες και να ψάξω αίτια για την ήττα από τους Ρώσους, την οποία είχε εκτιμήσει πώς θα έρθει και μάλιστα με τον πλέον αναλυτικό τρόπο στο Amerikanaki! Αν φταίει η άμυνα, ο Κοτσόλης που δεν πιάνει ούτε... βαλσαμωμένο πουλί, το ότι είναι έξω ο Μπεργκ, η φυγή του Αμπέντ τον οποίο έχουμε αναγάγει σε κάτι σαν Μέσι ή πώς οι επιθετικοί μας είναι "μαλωμένοι" με τα δίχτυα. Αυτά είναι εύσχημες δικαιολογίες για να γεμίζουν κείμενα... Ο Παναθηναϊκός έχει θέμα νοοτροπίας. Ο κόσμος του, τώρα χωρίς Βαρδινογιάννη, προτιμά τη σφαλιάρα και την καζούρα μόνο και μόνο επειδή δεν υπάρχει η οικογένεια στα ενδότερα. Πρόκειται για σαπίλα και αρρώστια! Η διοίκηση έχει εξασφαλίσει την ασυλία και πορεύεται σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Αγνοώντας πώς έτσι θέλουν τον Παναθηναϊκό οι αντίπαλοι: Μικρό και της φάπας. Θα καταλάβει ο Γιάννης Αλαφούζος τι παγίδα τού έχουν στήσει, διότι αποκλείω πώς ο ίδιος θέλει κάτι τέτοιο, αλλά θα είναι νωρίς για αλλαγές τότε;
Λάμπρος Γκαραγκάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου