"Σώμα... τους" φτιαγμένο από πηλό

Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση τα τελευταία χρόνια, η οικονομική αξία ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό έχει αποκτήσει χαώδη διαφορά. Με στοιχεία που εύκολα μπορεί κάποιος να βρει στο διαδίκτυο οι "πράσινοι" έχουν αγοραστική δύναμη περίπου τρεις φορές κάτω σε σχέση με τους Πρωταθλητές Ελλάδας! Αυτό προκύπτει από έναν συνδυασμό γεγονότων: Από τις οφειλές που δημιουργήθηκαν επί πολυμετοχικότητας στον αθηναϊκό σύλλογο και προσπαθεί να τις καλύψει η διοίκηση Αλαφούζου, από το market pool του Τσάμπιονς Λιγκ το οποίο πηγαίνει κάθε χρόνο στους "ερυθρόλευκους", από τις πωλήσεις παικτών που αυτοί πραγματοποιούν, από το "προσόν" του δικού τους γηπέδου σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό ο οποίος χρησιμοποιεί την ιστορική του έδρα μεν που δεν του αποφέρει δραχμή δε κτλ.

Ένα σημείο αναφοράς της σεζόν ολοκληρώθηκε με τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου. Οπότε γνωρίζουμε με ασφάλεια τι καπνό θα φουμάρουν τα ρόστερ των δύο ομάδων για την τρέχουσα περίοδο. Η πιθανότητα να έρθει ελεύθερος παίκτης, άλλωστε, και να κάνει τη διαφορά είνα μικρή και δεν μπορεί να προσμετρηθεί ως παράμετρος με τα υπάρχοντα δεδομένα. Πέραν των προσώπων που ήρθαν κι έφυγαν ένα μεγάλο θέμα που έχουν οι δύο μεγάλες ελληνικές ομάδες ν΄ αντιμετωπίσουν είναι η νοοτροπία η οποία έχει δημιουργηθεί. Στον Παναθηναϊκό εφόσον δεν εμπλέκεται Βαρδινογιάννης μέσα, όλα βαίνουν καλώς. Τα κακώς κείμενα περνούν σε δεύτερη μοίρα κι αυτό επειδή επιτρέπεται στους οργανωμένους ν΄ ασκούν πολιτική, γεγονός απαράδεκτο για κάθε μεγάλο κλαμπ ανά τον κόσμο.

Το περιθώριο κριτικής ως προς τον σύλλογο είναι στενό, επομένως μένουμε στο συμπέρασμα, για παράδειγμα, πώς ένας παίκτης με 33,3 ματς μέσο όρο τα τελευταία πέντε χρόνια (Αλφάρο) δεν αποκτήθηκε επειδή είχε... κομμένους δύο χιαστούς! Την τρέχουσα μεταγραφική περίοδο οι "πράσινοι" πούλησαν τον Καπίνο στη Μάιντς (με λίγα χρήματα ομολογουμένως) και δεν αγόρασαν κανέναν παίκτη. Πορεύτηκαν με ελεύθερους και δανεικούς, ενώ για ένα μεγάλο διάστημα στην εκκίνηση της σεζόν θα πρέπει να τα βγάλουν πέρα χωρίς τον Μάρκους Μπεργκ. Τον ποδοσφαιριστή, δηλαδή, που έκανε τη διαφορά πέρυσι οδηγώντας το "τριφύλλι" στο Κύπελλο Ελλάδας και στη δεύτερη θέση του Τσάμπιονς Λιγκ. 

Πέραν της δυάδας αγώνων με την ασθενή, αγωνιστικά, Μίντιλαντ ο Παναθηναϊκός έχασε ιστορική ευκαιρία να διεκδικήσει την είσοδό τους στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, η οποία θ΄ άλλαζε τα δεδομένα, απέναντι στην αστεία Σταντάρ Λιέγης ενώ με Λεβαδειακό και Πανιώνιο, στη σέντρα της Σούπερ Λίγκας, πραγματοποίησε κακή διαχείριση των συνθηκών δείχνοντας πώς θα έχει τεράστιο πρόβλημα με το μικρό του δυναμικό να τα βγάλει πέρα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η ανατροπή με τους "κυανέρυθρους" δείχνει σαφέστατα ψυχολογία και χαρακτήρα, όμως αν στρογγυλοκάτσει επάνω της ο Παναθηναϊκός θα έχει φρικτά προβλήματα μέσα στη σεζόν. Όσο δεν προηγείται σε τέτοια ματς και περιμένει να τα πάρει με θρίλερ, θα χάσει αβέρτα βαθμούς και θα μείνει πάλι εκτός διεκδίκησης τίτλου (διότι αυτός πρέπει να είναι ο πραγματικός στόχος) από τον Οκτώβρη.

Ο Ολυμπιακός είναι μία διαφορετική περίπτωση. Έχει να διαχειριστεί μεγαλύτερο μπάτζετ, πουλά παίκτες για... διαμάντι (Μήτρογλου, Μανωλάς, Σάμαρης), διαθέτει την πολυτέλεια να φέρει ποδοσφαιριστές και με αγορά και με δανεισμό και γενικά είναι πιο ευέλικτος. Η αλλαγή τόσων προσώπων, πάντως, για δεύτερη σερί χρονιά επί Μίτσελ θα φθείρει τον Ισπανό προπονητή. Άποψή μου πώς ο συγκεκριμένος πέραν της ψυχολογίας στους "ερυθρόλευκους" δεν έχει προσφέρει απολύτως τίποτε άλλο και φέτος θ΄ αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα μέσα στη σεζόν. Ο Ολυμπιακός είναι πιο γρήγορος από πέρυσι, όμως έχει σημαντικά ζητήματα στο ρόστερ του: Για μεγάλο κομμάτι της σεζόν τον περιμένω ανομοιογενή, κάτι που θα φανεί στο Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ στο κέντρο της άμυνας απόντος και του Αβραάμ και με τον Αμπιντάλ να είναι σε κάκιστη κατάσταση αναμένεται να υπάρξει... αναστάτωση. 

Ο κόσμος των Πρωταθλητών έχει χτυπητές αδυναμίες στη νοοτροπία: Δεν αποδέχεται κριτική (πχ έγραφα πέρυσι για τον Σαβιόλα πώς αλλάζει τις ομάδες σαν τα πουκάμισα κι αυτό δείχνει πώς δεν μπορεί, πλέον, να προσφέρει σε σύλλογο, με αποτέλεσμα να κάτσει ένα χρόνο στον Ολυμπιακό χωρίς να κάνει τίποτε παρά το κράξιμο που "έφαγα" στα social media), ενώ το πόσο καλύτερη είναι η ομάδα του το περιμένει στο μιλητό να γίνει αποδεκτό και όχι στο γήπεδο. Με αποτέλεσμα στην πρώτη "στραβή", όπως στο Αγρίνιο, να ευθύνεται η διαιτησία. Τη στιγμή δε που οι ίδιοι λένε πώς "όποιος έχει καλύτερη ομάδα, κερδίζει και τους διαιτητές". Ό,τι νά΄ ναι... 

Το "κράξιμο" του Αβραάμ Παπαδόπουλου στον Μίτσελ, μέσα μάλιστα επίσημων δηλώσεων του παίκτη της Τραμπζονσπόρ στην ιστοσελίδα της ομάδας, "λέει" πολλά. Φέτος ο Ισπανός τεχνικός θα κριθεί επί πραγματικού και θα κριθεί αυστηρά. Ειδικά το Τσάμπιονς Λιγκ και τα "στραπάτσα" που, προσωπικά, βλέπω θεωρώ ότι θα επηρεάσουν τη θέση του. Καμία από τις δύο ομάδες, εν κατακλείδι, δεν βρίσκεται σε κατάσταση ικανή να βγάζει... γλώσσα. Για διαφορετικούς λόγους η καθεμία, σκύβει κεφάλι και δουλεύει. Θα είναι, ειδάλλως, αργά όταν μπει η... χαστουκιέρα στην πρίζα! Πρόκειται για δύο ομάδες, που για διαφορετικούς λόγους φέρουν χτυπητά μειονεκτήματα... Όσο πιο γρήγορα οι διοικούντες των το αντιληφθούν τόσο το καλύτερο. 

Λάμπρος Γκαραγκάνης