Η πασοκική παροχολογία των 80s-90s

Όταν οι σημερινοί τριαντάρηδες plus μεγάλωναν, το να μην πάρει το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές ήταν σαν να μην πάρει σήμερα ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο! Τι "γιουγκοσλαβικά καλαμπόκια", τι σκάνδαλα επί σκανδάλων, ο βολεμένος λαός ψήφιζε το Κίνημα για... θάνατο. Το ελληνικό δημόσιο ξεχύλωνε σαν σαμπρέλα, ο Τσοβόλας τα... έδωσε όλα, το πλαστικό χρήμα άρχισε να καθορίζει τις ζωές, τα διακοποδάνεια βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη για τα νοικοκυριά και μόνο κάποιος που εθελοτυφλούσε ή δεν τον ένοιαζε δεν μπορούσε να καταλάβει προς τα που πηγαίνει το πράγμα.

Όταν η Νέα Δημοκρατία άρχισε να προσβάλει το πασοκικό κατεστημένο δεν το έκανε για να διορθώσει την κατάσταση. Βασίστηκε στην πασοκική παροχολογία κι απλά ξέβαψε το πράσινο χρώμα της σαπίλας με μπλε. Αλλάζοντας πρόσωπα, μα με την τακτική ίδια κι απαράλλαχτη. Το βόλεμα των αγράμματων και των τεμπέληδων στον δημόσιο τομέα αποτέλεσε την Κερκόπορτα για να "πιάσουν" ξένα χέρια την Ελλάδα. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 αποτέλεσαν το προτελευταίο καρφί στο φέρετρο της χώρας (και ειδικά η μετέπειτα μη αξιοποίηση των όσων έγιναν γι΄ αυτούς), με το τελευταίο να το καρφώνει με... όλη του τη δύναμη ο πλέον αμφιλεγόμενος πρωθυπουργός της χώρας στη Μεταπολίτευση.

Ό,τι άρχισε ο πατέρας Παπανδρέου, το τελείωσε ο γιος. Με τη διαφορά πώς ο ένας είχε τη στόφα του ηγέτη σε κάποιες στιγμές που χρειάστηκε και προστάτεψε τα στοιχειώδη. Ο άλλος, άπατρις και προκλητικός, αποδεικνύεται πώς δεν έχει μπέσα από την κίνησή του ν΄ ασχοληθεί ξανά, από ενεργό πολιτικό πόστο, με τα κοινά της χώρας. Ότι ο δάκτυλος εμπλοκής του στις Εκλογές που έρχονται είναι ξένος αποτελεί το προφανές. Ο Γιώργος Παπανδρέου επιδιώκει να είναι ο ρυθμιστής της επόμενης ημέρας. Γι΄ αυτό, με λόγια ξεκάθαρα, πιθανή είσοδος του εκτρώματος που δημιούργησε στη Βουλή θα είναι καταστροφή για τη χώρα. Το παράδοξο είναι που για τις πράξεις του δεν έχει επιληφθεί ακόμη η δικαιοσύνη.

Πέραν των πολιτικών προσώπων που θα πρέπει να δικαστούν για εσχάτη προδοσία της χώρας παρατηρείται μία επιλεκτική αντιμετώπιση της δικαιοσύνης από πρόσωπο σε πρόσωπο. Αυτό σε συνδυασμό με την παραβίαση στοιχειωδών κανονισμών της προεκλογικής διαδικασίας, γεγονός που αποτελεί πλήγμα για τη δημοκρατία την ίδια, πρέπει να μας βάλει και σε άλλες αναζητήσεις. Θα είναι αδιάβλητη η διαδικασία των Εκλογών; Φορείς σε καίριες θεσμικές θέσεις αλωνίζουν... Ποιός μπορεί να εγγυηθεί πώς το αποτέλεσμα της κάλπης θα είναι αυτό που ο ελληνικός λαός θα έχει αποφασίσει; Τί λειτουργεί σωστά και δημοκρατικά, ώστε να υπάρχει η εμπιστοσύνη;

Η επόμενη ημέρα δεν θα έχει στην εξουσία τα κόμματα που διέλυσαν τη χώρα, ίσως, όμως, ο κίνδυνος που ελλοχεύει να είναι μεγαλύτερος. Ένα... νέο ΠΑΣΟΚ παραμονεύει. Ως προς τα "θα", αυτό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Κανένα πρόγραμμα, κι αυτό φαίνεται από τα όσα υπερασπίστηκε ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη στον Νίκο Χατζηνικολάου με τον οποίο χαζογελούσε όταν ρωτήθηκε το κομβικό "ποιόν θεωρεί πλούσιο;". Το πιο επικίνδυνο στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι άλλο. Πέρα από το "κουκουρούκου" πρόγραμμά του δεν έχει επιχειρηματολογία στα εθνικά θέματα, στην πλειοψηφία των οποίων στελέχη του έχουν αντεθνικές θέσεις. Από την υπεράσπιση των λαθρομεταναστών, οι οποίοι θέλουν και επίδομα (!), μέχρι τις θέσεις Γαϊτάνη που προέρχεται από τον τροτσκιστικό χώρο, ο χαρακτηρισμός "επικίνδυνοι" είναι λίγος.

Λάμπρος Γκαραγκάνης