Οδυνηρό ένας λαός να ταλαιπωρείται έτσι από τις επιλογές του. Να υπάρχουν χώρες σαν το Αζερμπαϊτζάν που να εκμεταλλεύονται τον ορυκτό τους πλούτο και να γίνονται υπολογίσιμες δυνάμεις από το πουθενά και η Ελλάδα με το ιστορικό υπόβαθρο και τις προδιαγραφές, γεωπολιτικά, να είναι σημείο αναφοράς του πλανήτη να ψάχνεται ποιόν θα κάνει Πρωθυπουργό, ανάμεσα σ΄ ένα κοινό ψευτρόνι και στον Βαγγέλα τον Μεϊμαράκη. Οι χώρες, τον καιρό που διανύουμε, έχουν καθρέπτη τούς πολιτικούς τους ηγέτες. Μπορείτε να βρίζετε νυχθημερόν την Άγκελα Μέρκελ, η οποία, όμως, όχι μόνο δεν έχει υποθηκεύσει το μέλλον της Γερμανίας, αλλά το έχει προστατεύσει με στρατηγικές κινήσεις.
Κάνοντας την Ελλάδα επαίτη, η κεντροευρωπαϊκή χώρα αποτινάσσει τις συνέπειες των πολέμων που η ίδια δημιούργησε και θα έπρεπε να υποστεί. Ποιός, όμως, θα ορθώσει ανάστημα; Η κακή κόπια του Ανδρέα Παπανδρέου ή ο πολιτικός με την αγοραία γλώσσα που προσπαθεί να μεταπείσει τούς ομοϊδεάτες του πώς υπάρχει ακόμη φιλελευθερισμός στον τόπο τούτο. Όταν από πίσω ακολουθεί η Χρυσή Αυγή, ο Κουτσούμπας των Rolex, ο Θεοδωράκης που θέλει 10% και ο, σύγχρονος Αρμάνδος Δελαπατρίδης για πολλούς, Βασίλης Λεβέντης το θέμα δεν είναι πολιτικό στη χώρα. Αφορά τη νοημοσύνη του λαού ξεκάθαρα...
Όταν παίζεται αν θα μπει στη Βουλή το κόμμα του Καμμένου και των Χαϊκάληδων και υπάρχει ακόμη η ΠΑΣΟΚάρα του ξεχειλωμένου Δημοσίου, πώς να υπάρχει ελπίδα; Όταν ο ριφιφής Λαφαζάνης παίζεται να μπει, άνετα μάλιστα στη Βουλή, γίνεται αντιληπτή η κατάπτωση αξιών και λογικής στη δύσμοιρη Ελλάδα που κατοικείται, υποτίθεται, από απόγονους σοφών και ηρώων. Από Εκλογές, σε Δημοψήφισμα και μετά Εκλογές... Με τις τράπεζες κλειστές, τις επιχειρήσεις διαλυμένες, τα νοικοκυριά σε απόγνωση, τη χώρα σε γενικότερη ύφεση και τα κοράκια να είναι έτοιμα να λεηλατήσουν ό,τι απέμεινε.
Αυτό είναι το σκηνικό που έχτισαν οι γνωστοί και... απογείωσε ο μεγαλύτερος ψεύτης και λαοπλάνος όλων των εποχών, στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα έπρεπε να βγαίνει καν στο περίπτερο να πάρει τσιγάρα, αν είχε τη στοιχειώδη ευθιξία. Το ότι έφερε την ύστατη ώρα το πιο βαρύ, τρίτο κι αριστερό, Μνημόνιο δεν τον αθωώνει για τα εγκλήματα που διέπραξε τους λίγους - προβλεπόμενους από τους ολίγους σωστούς αναλυτές - μήνες διακυβέρνησής του. Αφήνοντας σε καίριες θέσεις Τασίες, Zωές, Σακελλαρίδηδες, Βαλαβάνηδες, Λαφαζάνηδες, Βούτσηδες και Βαρουφάκηδες. Ο άνθρωπος που έκανε την Ελλάδα σκουπιδαριό ψυχών, κάνοντας πλούσιους λαθρέμπορους και δουλέμπορους, υπάρχει περίπτωση την ερχόμενη Δευτέρα να είναι ξανά Πρωθυπουργός.
Ένας κοινός καταληψίας, ένας Πρόεδρος Δεκαπενταμελούς σε εντεταλμένο ρόλο. Το μέλλον είναι ζοφερό για τον τόπο... Η εναλλακτική λύση του Βαγγέλα, που έχει μετατρέψει την προεκλογική περίοδο σε τραπέζι καφενείου βρίζοντας αυτόν που προ εβδομάδων στήριξε με την ψήφο του - φυσικά για το καλό της χώρας - , άγνωστο αν είναι χειρότερη. Πάντως δεν είναι λύση... Οι υπόλοιποι είναι απλές μαριονέτες και δεν αξίζουν καν αναφορά. Όταν ένα "ΟΧΙ" σε Δημοψήφισμα γίνεται "ΝΑΙ" σε λίγες ώρες, πώς να πάρει κανείς σοβαρά τις Εκλογές στην πολύπαθη αυτή γωνιά του πλανήτη; Μία ιδιάζουσα περίπτωση αποτελεί ο Βασίλης Λεβέντης...
Βίωσε τη χλεύη, αν και όντως εκτίμησε σωστά αυτό που γίνεται σήμερα και μάλιστα πριν χρόνια! Το αυτονόητο έλεγε κι ελάχιστοι τον πίστεψαν, κάτι που φαίνεται στα εκλογικά αποτελέσματα των τελευταίων δεκαετιών. Ο Λεβέντης είναι κατά βάση Μνημονιακός κι εκεί υπάρχει ένσταση αρκετών wanna be ψηφοφόρων του που ψάχνουν επιλογή διαμαρτυρίας. Είναι Μνημονιακός από ανάγκη, διότι για να μην γελιόμαστε η χώρα θέλει μεταρρυθμίσεις κι όχι άλλους αργόμισθους, μπορεί, όμως, ν΄ αποτελέσει - αν βγάλει, για παράδειγμα, δέκα βουλευτές - εργαλείο των μεγάλων κομμάτων στο σχηματισμό Κυβέρνησης.
Αυτόματα η ψήφος στον Λεβέντη είναι τζόγος... Θα πεί κάποιος και "τί ψηφίζουμε;"! Αν υπάρχει σχηματισμός που να προστατεύει την Ελλάδα από τη μετατροπή σε μουσουλμανικό προτεκτοράτο, που μπορεί με πλάνο ν΄ ανορθώσει την οικονομία και ξηλώσει τα βαρίδια από το Δημόσιο, να εκμεταλλευτεί το πετρέλαιο του Αιγαίου, τους υδρογονάνθρακες της Κρήτης και του Ιονίου, να βοηθήσει στην καταπολέμηση της ανεργίας των Ελλήνων - και ειδικά των νέων - αυτή είναι μία ψήφος για καλύτερο αύριο. Υπάρχει;
Λάμπρος Γκαραγκάνης
Κάνοντας την Ελλάδα επαίτη, η κεντροευρωπαϊκή χώρα αποτινάσσει τις συνέπειες των πολέμων που η ίδια δημιούργησε και θα έπρεπε να υποστεί. Ποιός, όμως, θα ορθώσει ανάστημα; Η κακή κόπια του Ανδρέα Παπανδρέου ή ο πολιτικός με την αγοραία γλώσσα που προσπαθεί να μεταπείσει τούς ομοϊδεάτες του πώς υπάρχει ακόμη φιλελευθερισμός στον τόπο τούτο. Όταν από πίσω ακολουθεί η Χρυσή Αυγή, ο Κουτσούμπας των Rolex, ο Θεοδωράκης που θέλει 10% και ο, σύγχρονος Αρμάνδος Δελαπατρίδης για πολλούς, Βασίλης Λεβέντης το θέμα δεν είναι πολιτικό στη χώρα. Αφορά τη νοημοσύνη του λαού ξεκάθαρα...
Όταν παίζεται αν θα μπει στη Βουλή το κόμμα του Καμμένου και των Χαϊκάληδων και υπάρχει ακόμη η ΠΑΣΟΚάρα του ξεχειλωμένου Δημοσίου, πώς να υπάρχει ελπίδα; Όταν ο ριφιφής Λαφαζάνης παίζεται να μπει, άνετα μάλιστα στη Βουλή, γίνεται αντιληπτή η κατάπτωση αξιών και λογικής στη δύσμοιρη Ελλάδα που κατοικείται, υποτίθεται, από απόγονους σοφών και ηρώων. Από Εκλογές, σε Δημοψήφισμα και μετά Εκλογές... Με τις τράπεζες κλειστές, τις επιχειρήσεις διαλυμένες, τα νοικοκυριά σε απόγνωση, τη χώρα σε γενικότερη ύφεση και τα κοράκια να είναι έτοιμα να λεηλατήσουν ό,τι απέμεινε.
Αυτό είναι το σκηνικό που έχτισαν οι γνωστοί και... απογείωσε ο μεγαλύτερος ψεύτης και λαοπλάνος όλων των εποχών, στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα έπρεπε να βγαίνει καν στο περίπτερο να πάρει τσιγάρα, αν είχε τη στοιχειώδη ευθιξία. Το ότι έφερε την ύστατη ώρα το πιο βαρύ, τρίτο κι αριστερό, Μνημόνιο δεν τον αθωώνει για τα εγκλήματα που διέπραξε τους λίγους - προβλεπόμενους από τους ολίγους σωστούς αναλυτές - μήνες διακυβέρνησής του. Αφήνοντας σε καίριες θέσεις Τασίες, Zωές, Σακελλαρίδηδες, Βαλαβάνηδες, Λαφαζάνηδες, Βούτσηδες και Βαρουφάκηδες. Ο άνθρωπος που έκανε την Ελλάδα σκουπιδαριό ψυχών, κάνοντας πλούσιους λαθρέμπορους και δουλέμπορους, υπάρχει περίπτωση την ερχόμενη Δευτέρα να είναι ξανά Πρωθυπουργός.
Ένας κοινός καταληψίας, ένας Πρόεδρος Δεκαπενταμελούς σε εντεταλμένο ρόλο. Το μέλλον είναι ζοφερό για τον τόπο... Η εναλλακτική λύση του Βαγγέλα, που έχει μετατρέψει την προεκλογική περίοδο σε τραπέζι καφενείου βρίζοντας αυτόν που προ εβδομάδων στήριξε με την ψήφο του - φυσικά για το καλό της χώρας - , άγνωστο αν είναι χειρότερη. Πάντως δεν είναι λύση... Οι υπόλοιποι είναι απλές μαριονέτες και δεν αξίζουν καν αναφορά. Όταν ένα "ΟΧΙ" σε Δημοψήφισμα γίνεται "ΝΑΙ" σε λίγες ώρες, πώς να πάρει κανείς σοβαρά τις Εκλογές στην πολύπαθη αυτή γωνιά του πλανήτη; Μία ιδιάζουσα περίπτωση αποτελεί ο Βασίλης Λεβέντης...
Βίωσε τη χλεύη, αν και όντως εκτίμησε σωστά αυτό που γίνεται σήμερα και μάλιστα πριν χρόνια! Το αυτονόητο έλεγε κι ελάχιστοι τον πίστεψαν, κάτι που φαίνεται στα εκλογικά αποτελέσματα των τελευταίων δεκαετιών. Ο Λεβέντης είναι κατά βάση Μνημονιακός κι εκεί υπάρχει ένσταση αρκετών wanna be ψηφοφόρων του που ψάχνουν επιλογή διαμαρτυρίας. Είναι Μνημονιακός από ανάγκη, διότι για να μην γελιόμαστε η χώρα θέλει μεταρρυθμίσεις κι όχι άλλους αργόμισθους, μπορεί, όμως, ν΄ αποτελέσει - αν βγάλει, για παράδειγμα, δέκα βουλευτές - εργαλείο των μεγάλων κομμάτων στο σχηματισμό Κυβέρνησης.
Αυτόματα η ψήφος στον Λεβέντη είναι τζόγος... Θα πεί κάποιος και "τί ψηφίζουμε;"! Αν υπάρχει σχηματισμός που να προστατεύει την Ελλάδα από τη μετατροπή σε μουσουλμανικό προτεκτοράτο, που μπορεί με πλάνο ν΄ ανορθώσει την οικονομία και ξηλώσει τα βαρίδια από το Δημόσιο, να εκμεταλλευτεί το πετρέλαιο του Αιγαίου, τους υδρογονάνθρακες της Κρήτης και του Ιονίου, να βοηθήσει στην καταπολέμηση της ανεργίας των Ελλήνων - και ειδικά των νέων - αυτή είναι μία ψήφος για καλύτερο αύριο. Υπάρχει;
Λάμπρος Γκαραγκάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου