Χριστόδουλος: Απλά ένας κανονικός Παπάς

Με την ίδια ευκολία που βγαίνει σε κάποιον η λέζα του φασίστα – συνήθως από τους μεγαλύτερους των φασιστών – έτσι κολλάει και η στάμπα της θρησκοληψίας. Τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο θα βρείτε να τον αποκαλούν Χουντόδουλο και οι ακόμη πιο προχωρημένοι Μπέμπα Μπλανς! Ντροπής πράγματα από τα πάντοτε εύκαιρα πρόβατα να παίξουν το παιχνίδι της εκάστοτε εξουσίας.

Πρόθυμα να πετάξουν λάσπη στον ανεμιστήρα, με αμοιβή ένα διορισμό ή μία προαγωγή από καθαρίστρια (καμία δουλειά δεν είναι ντροπή και η αναφορά δεν έχει να κάνει με τις γυναίκες που βγάζουν τίμια τα προς το ζην) σε γραμματέα δικαστικού (τη στιγμή που κανονικές γραμματείς πεινάνε, επειδή δεν είναι κομματόσκυλα). Επίσης θα βρείτε αναφορές για την περιουσία του, για τα μανικετόκουμπά του, τα παπούτσια του και γενικά οτιδήποτε πέραν του τεράστιου έργου του.

Η Εκκλησία παρουσιάζεται, ειδικά στον τόπο τούτο, στη χειρότερη μορφή της. Αντί να προσπαθεί ν΄ αποτινάξει τον ζυγό που ασελγεί στο λαό, κάθεται επάνω στο δικό της βόλεμα να παρακολουθεί τον ομαδικό βιασμό. Η θρησκεία στην Ελλάδα δεν λειτουργεί με το «Θεέ μου δώσε μου να φάω», αλλά με το «Θεέ μου συγχώρα με που έκλεψα να φάω». Η ειδοποιός διαφορά είναι προφανής.

Για να τοποθετηθεί η όλη κατάσταση στη σωστή της βάση αυτός που υπογράφει το κείμενο μόνο της Εκκλησίας δεν υπήρξε. Η μακαρίτισσα η γιαγιά με το ζόρι τον έπαιρνε μικρό να μεταλάβει… Ο συγκεκριμένος Παπάς, όμως, ήταν μάγκας γι΄ αυτόν τον λόγο. Έκανε ακόμη κι αυτούς που διαφωνούσαν με την εφαρμογή της θρησκείας στον τόπο να πάνε ξανά. Όχι για το θεαθήναι ή επειδή… τους πήγαινε, αλλά γιατί το έκαναν κέφι.

Κι όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, ο Χριστόδουλος έπρεπε να φύγει από τη μέση. Που ακούστηκε η Εκκλησία να κάνει χαλάστρα στο κράτος, τη στιγμή που ήταν όλα προγραμματισμένα; Θεωρίες συνομωσίας; Ok… Οι δύο καρκίνοι του Παπά αυτού είναι θεωρία συνομωσίας. Την οποία θα καλλιεργούν όσοι την πιστεύουν τα επόμενα χρόνια, όσο το φάντασμά του στοιχειώνει κόσμο και κοσμάκη.

Δεν ήταν μονάχα ο τρόπος που μιλούσε, ο οποίος άγγιξε τη νεολαία και την ξεστράβωσε. Δεν είναι οι συγκεντρώσεις, οι οποίες ήταν υπέρδιπλες σε μέγεθος των πολιτικών. Ήταν η μεταδοτικότητα της γνώσης και κυρίως το γεγονός πώς απλά ασχολήθηκε. Δεν θα μπορούσε να κάτσει στα πλούτη και τα αξιώματά του, να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια όλους μας και, σίγουρα, να ζει ακόμη; Αυτά που έλεγε ήταν πειστικά, διότι ήταν αληθινά.

Πέρασαν οκτώ χρόνια από την ημέρα που έφυγε ο Χριστόδουλος κι όλα έχουν βγει. Ο Παπάς αυτός τούς χάλαγε την πιάτσα. Με τον Παπά αυτό μάχιμο, ούτε Μνημόνιο θα περνούσε, ούτε το κάθε πολιτικό τσόκαρο θ΄ αλώνιζε, ούτε η αποχαύνωση τούτη θα επικρατούσε εκεί έξω… Δεν ήταν μόνο οι ταυτότητες, για τις οποίες θα βγει αληθινός 100% μέσα στα επόμενα χρόνια με την εξέλιξή τους σε τσιπαριστή μορφή.

Ο Χριστόδουλος μιλούσε για την Ελλάδα, για την ομοψυχία του Έθνους και του γένους. Για την ιστορία και για όλα αυτά που θα μας ήταν πολύ χρήσιμα σήμερα, ως ασπίδα στη θλίψη που μας πέρασαν με ενδοφλέβια. Το ελάχιστο είναι πέντε γραμμές γι΄ αυτόν τον Παπά, ο οποίος πραγματικά λογίζεται ως η πιο ανατρεπτική φιγούρα της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας. Τα επόμενα χρόνια θα φανεί αν με τη φλόγα που είχε μπόλιασε κάποιον επόμενο που θα ρισκάρει να παίξει τη ζωή του κορώνα και γράμματα…

Λάμπρος Γκαραγκάνης