Χαραλαμπόπουλος: Το παράδειγμα προς αποφυγή των "Βαγιαννίδηδων"

"Ήξερα μέσα μου πως αργά ή γρήγορα θα πάω στον Ολυμπιακό"... Η πρόσφατη δήλωση του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου εμπεριέχει το απαραίτητο οπαδικό στοιχείο, ώστε να μπορέσει ο κάποτε ελπιδοφόρος σμολ φόργουορντ να διεκδικήσει την ευκαιρία να σώσει την καριέρα του στα 22 μόλις χρόνια. Λογικό να βγαίνει η πίκρα, λογικό ένας παίκτης με τέτοιο ταλέντο και περγαμηνές να μην μπορεί να προσαρμοστεί στο μέγεθος του Λαυρίου και του Ιωνικού. Ο άλλοτε ηγέτης των μικρών Εθνικών, με χρυσά μετάλλια στη συλλογή του, υπήρξε το πιο μεγάλο πρόσφατο prospect του ελληνικού μπάσκετ. Από τη νέα σεζόν θα διεκδικήσει μία θέση στο ρόστερ του Ολυμπιακού και για αυτό ετοιμάζεται, εντός και εκτός παρκέ όπως αποδεικνύεται.

Δήλωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου το 2015: "Το πλάνο είναι δεδομένο, το έχουμε αναλύσει και ο κόσμος το έχει αποδεχτεί και του αρέσει. Εγώ θέλω να βλέπω έναν Παναθηναϊκό γεμάτο Ελληνόπουλα, νέο αίμα, που θα δίνει όραμα και ελπίδα στον κόσμο. Αυτός ο Παναθηναϊκός που βλέπω μου αρέσει και αν δεν σηκώσουμε Ευρωπαϊκό στην επόμενη πενταετία με τον Χαραλαμπόπουλο αρχηγό να μη με λένε Γιαννακόπουλο". Ιούλιος του 2016 και ο "Εξάστερος" δένει τον τότε 19χρονο παίκτη με οκταετές συμβόλαιο έως το 2024! Το ίδιο χρονικό διάστημα -σεζόν 2015/2016 δηλαδή- ο πολύπειρος NBAer Πάβλοβιτς τρώει τον χρόνο στον παρκέ του νεαρού Χαραλαμπόπουλου, σύμφωνα με τον Τύπο και ατζέντηδες που δημοσίως με δηλώσεις και post στα social media κατευθύνουν το σκηνικό.

Η εξέλιξη γνωστή. Ο Χαραλαμπόπουλος ασχολείται στα καλοκαίρια του με τις μικρές Εθνικές και όχι με το πως θα φτιάξει το κορμί του και πως θα γίνει παίκτης για τον Παναθηναϊκό. Καταλήγει στον ΠΑΟΚ δανεικός, λήγει το συμβόλαιό του με το "Τριφύλλι" και όλα γίνονται καπνός. Γιατί; Διότι και ο ίδιος και ο σύλλογος ανοίχτηκαν. Ανοίχτηκαν δίχως κανείς να έχει το υπόβαθρο να υποστηρίξει το βάρος των ευθυνών. Ούτε ο παίκτης, ο οποίος προφανώς δεν δούλευε όσο έπρεπε. Ούτε ο σύλλογος, που αλλάζει κάθε χρόνο πλάνο. Έχοντας παρατήσει οριστικά το μεγαλόπνοο σχέδιο ανάπτυξης της Ακαδημίας, ό,τι δηλαδή εκπονήθηκε με πανηγυρικούς τόνους πριν 4 χρόνια και βάλε...

Η περίπτωση Βαγιαννίδη

Άλλο το ποδόσφαιρο, άλλο το μπάσκετ ναι... Υπάρχουν κάποιες ομοιότητες όμως. Ο Παναθηναϊκός στο ποδόσφαιρο, από ανάγκη κυρίως, γύρισε στο πλάνο της Ακαδημίας. Που του χάρισε στο παρελθόν σπουδαίες φουρνιές και μεγάλες διακρίσεις. Έτσι παίκτες που σε άλλες συνθήκες δεν θα τους γνώριζε κανείς -όπως συμβαίνει σε ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό- έγιναν θέμα στην "πράσινη" επικαιρότητα. Ενίοτε εξυπηρετώντας συμφέροντα όχι δικά τους, αλλά των ατζέντηδών τους. Δίχως να έχουν προσφέρει το παραμικρό, πήραν ανάστημα. Ενώ θα έπρεπε να εκπαιδεύονται, συνοδεύονται από πηχυαίους τίτλους στις εφημερίδες.

Ο Νίκος Νταμπίζας, ο οποίος εκδιώχθηκε από τον Παναθηναϊκό, είχε ολόσωστη προσέγγιση επί του θέματος. Οι περίφημες νόρμες του, που χλευάστηκαν, επέφεραν μία σειρά επεκτάσεων συμβολαίων αυτών των ποδοσφαιριστών των τμημάτων υποδομής που θεωρήθηκαν οι καλύτεροι. Πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Ο Γιώργος Βαγιαννίδης αποτελεί μία εξ αυτών. Η περίπτωσή του έχει χρησιμοποιηθεί, στηριζόμενη κατάσταση στο θυμικό του κόσμου, ακόμη και για προπαγάνδα. Για αθλητή που έχει 1 επίσημη συμμετοχή με τον σύλλογο και φατσικά, έστω, τον γνωρίζουν ελάχιστοι. Σεβαστό τι σκέφτεται και τι επιθυμεί το οικογενειακό του περιβάλλον, ωστόσο ο Παναθηναϊκός και η πρόοδός του είναι απείρως σημαντικότερο ζήτημα από το αν θα συνεχίσει να φορά τα πράσινα ένα αμούστακο παιδί 18 ετών!

Σε μία χρονιά με 27 λεπτά στο Κύπελλο και 4 συμμετοχές (με 1 γκολ) στη Super League K19 (πέρυσι είχε 23/2 αντίστοιχα), ο ελπιδοφόρος δεξιός φουλ μπακ φαίνεται να είναι αποφασισμένος να συνεχίσει στο εξωτερικό. Η μόνη ομάδα που έχει εκφράσει σοβαρό ενδιαφέρον είναι η ιταλική ΣΠΑΛ (από τις καλύτερες Ακαδημίες στη γειτονική χώρα). Ο ελληνικός Τύπος έχει κάνει πάρτι με Μίλαν, Μονακό κτλ. Ομάδες που ενδεχομένως έχουν τον μικρό Γιώργο στις σημειώσεις τους, αλλά ως εκεί. Ομάδες που και να τον πάρουν θα τον στείλουν δανεικό σε μικρότερες κατηγορίες να "ψηθεί". Ο Βαγιαννίδης μαθαίνει ήδη ιταλικά, ώστε να είναι έτοιμος για το καλοκαίρι. Οι πιθανότητες να φύγει από το... μαντρί μοιάζουν περισσότερες.

Δικαίωμά του, δικαίωμα του Παναθηναϊκού να κάνει την προσπάθειά του να τον πείσει να μείνει -δελεάζοντάς τον με κάποιες αποστολές εσχάτως-, δικαίωμα του Τύπου να προπαγανδίζει επάνω στον μικρό Γιώργο, δικαίωμα των υπολοίπων να λέμε ότι όλα αυτά είναι αηδίες. Στην Ελλάδα αθλητική παιδεία δεν υπάρχει. Το παράδειγμα του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου, που είχε και περισσότερες παραστάσεις στο top επίπεδο στην ηλικία του Βαγιαννίδη, πρέπει να είναι κάδρο σε κάθε δωμάτιο αθλητή με τέτοιο prospect. Για να μην συσσωρεύσει, δίχως να έχει πετύχει το παραμικρό, τόση πίεση που τελικά θα τον διαλύσει.

Ο Βαγιαννίδης είναι ένας εξαιρετικά ελπιδοφόρος πλάγιος μπακ, γρήγορος με την μπάλα στα πόδια, με επιθετικές δυνατότητες, καλή μεταβίβαση. Παίζει με το κεφάλι ψηλά, βλέπει γήπεδο και δικαιολογημένα απασχολεί συλλόγους που ασχολούνται σοβαρά -και όχι περιστασιακά- με την υποδομή αθλητών. Σωματοδομικά είναι λεπτεπίλεπτος και ανέτοιμος ακόμη. Θέλει πολλή δουλειά, διότι σε επίπεδο ανδρών δεν είναι έτοιμος να παίξει. Το μέλλον του θα έπρεπε να είναι δίχως δεύτερη σκέψη στον Παναθηναϊκό. Τα πρόβατα έξω από το μαντρί τα τρώει ο λύκος! Έστω και την ύστατη ώρα ίσως πρυτανεύσει η λογική (της πλευράς του) και ο ποδοσφαιριστής γλιτώσει μία ταλαιπωρία αν τα όνειρά του στο εξωτερικό δεν εκπληρωθούν. Ότι έως τώρα παίρνει μία δημοσιότητα που δεδομένα δεν δικαιούται και δεν μπορεί να δικαιολογήσει αγωνιστικά, είναι κακός οιωνός...

Ό,τι ισχύει για τον νεαρό Γιώργο, ισχύει για όλα τα παιδιά της ηλικίας του σε οποιοδήποτε σπορ, οποιασδήποτε ομάδας...

Λάμπρος Γκαραγκάνης