Υπερασπίστηκες ποτέ έτσι τον Παναθηναϊκό;

Σήμερα δεν θα σου γράψω όπως τις άλλες φορές. Όχι με την ιδιότητα του άνεργου, αυτή τη στιγμή, δημοσιογράφου. Μα με την ιδιότητα του ανθρώπου που αγαπάμε από παιδιά το ίδιο έμβλημα. Που είχαμε τους ίδιους ήρωες, τα ίδια βιώματα. Που παίξαμε ξύλο για αυτά, που κάναμε κοπάνες από το σχολείο να πάμε γήπεδο. Θα με πεις διχαστή, τουλουμποειδές, σιροπιαστό. Όπως έχεις βρίσει εμένα, δεν έχεις ξεστομίσει τέτοιες κουβέντες ούτε για τον μεγαλύτερο εχθρό σου. Έμαθες να με βρίζεις, ισχυροποιώντας την ιδεολογία σου. Διάτρητη κατά τα άλλα, διότι δεν στηριζόταν σε πραγματική αγάπη -από κάποια στιγμή και μετά- για την ομάδα. Αλλά σε στυγνή προσωπολατρία. Και έκανες και εμένα να συμπεριφέρομαι έτσι, για να υπερασπιστώ τον Παναθηναϊκό που με μεγάλωσε...

Παρατηρώ τη συμπεριφορά σου τις τελευταίες ημέρες. Μιλάς για την ομάδα που λες ότι υποστηρίζεις με τους πιο υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς. Την παροτρύνεις να δώσει το κυριακάτικο ματς με τον ΠΑΟΚ, για να μην το πάρει ο Ολυμπιακός. Ή πιστεύεις πως έτσι και αλλιώς θα το κάνει. Κατανοείς τον αγώνα του ΠΑΟΚ για ισονομία, τη στιγμή που ζητά την ατιμωρησία. Που ήδη τη χρησιμοποιεί εναντίον σου. Δυναμώνεις αυτούς που ανέβηκαν στα δικά σου χειρότερα χρόνια, με πρόσχημα το μίσος σου για τον Ολυμπιακό. Αλήθεια, πότε πολέμησες πραγματικά τον Ολυμπιακό; Με τη συμπεριφορά σου, μήπως τον δυνάμωνες; Αντί να τα βάλεις με τον Κόκκαλη, τον θεωρούσες πρότυπο. Τάχθηκες ποτέ, ανοικτά, υπέρ της ομάδας σου; Βλέπεις τους οπαδούς των άλλων ομάδων πως είναι έτοιμοι να ξεχυθούν στους δρόμους για τα συμφέροντά τους;

Εσύ ξεχυνόσουν στον δρόμο επειδή πέτσωνες Γιουβέντους και Μπαρτσελόνες σε παιχνίδια που άλλοι δεν θα παίξουν ποτέ. Ξεχύθηκες και μία φορά για να αντιδράσεις, αλλά απέναντι στη δική σου διοίκηση. Όχι εναντίον της λαίλαπας που σε κατέκαιγε. Έτσι σε έπεισαν αυτοί που διέλυσαν την ομάδα. Ότι δεν σε υπερασπιζόταν κανείς. Είδαμε τη δική τους υπεράσπιση... Ορισμένους εξ αυτών συνεχίζεις να τους υποστηρίζεις έως σήμερα. Πιο φανατικά από το "Τριφύλλι". Αν και μέσα σου ξέρεις ότι για τον σύλλογο δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ πραγματικά. Έτρωγαν χρόνια τις ρίζες του συλλόγου και απροκάλυπτα σήμερα βγαίνουν αναφανδόν υπέρ μίας ομάδας, η οποία εδώ και χρόνια προσπαθεί να σε διαλύσει ακριβώς όπως ο Ολυμπιακός... Νιώθεις καλά με τον εαυτό σου; Ανέχεσαι να σε κοροϊδεύουν ακόμη; Παραμονές αγώνων με τον ΠΑΟΚ, εσύ και μερίδα συνοπαδών σου μάχεστε για αλλότρια συμφέροντα. Επιβραβεύοντας την αλητεία. Όπως και το 2008. Που αντί να βγεις στον δρόμο κυνηγώντας τους κλέφτες σου, κυνήγησες αυτούς των οποίων τις επιτυχίες ακόμη μνημονεύεις σαν οπαδός...

Θα με πεις πάλι τσιράκι και προσωπολάτρη. Αν είσαι και της νέας γενιάς και δεν έχεις ιδέα γιατί μιλάω ενδεχομένως να με πεις Λαμπρινή... Διότι έμαθες να υποστηρίζεις μία ομάδα ξέχωρα των ηθικών αρχών και του πλεονεκτήματος που έχει από την ημέρα ίδρυσής της. Έμαθες να βρίζεις και να χλευάζεις την αντίθετη άποψη. Να τραμπουκίζεις αυτόν που διαφωνεί και να τον διασύρεις. Και με εμένα μπορεί να κάνεις το ίδιο. Είμαι αδύναμος και δεν μπορώ να σου επιβληθώ. Να σε τρομάξω. Να σε ξεφτιλίσω. Διότι την υπεροχή, εσύ, έτσι την αντιλαμβάνεσαι. Θα σε αφήσω στον κόσμο σου απλά. Να πολεμάς πολέμους άλλων. Αυτών που σίγουρα θέλουν το... καλό σου. Έχεις την ταμπέλα του mainstream Παναθηναϊκού. Θα πάρεις τα like σου, θα ξεκαβλώσεις στα social και μετά θα κοιταχτείς στον καθρέπτη, πιστεύοντας ότι υποστηρίζεις την ιδεολογία σου. Την ημέρα που θα καταλάβεις ότι υπήρξες ένας χρήσιμος ηλίθιος, που με τα ίδια του τα δάκτυλα έβγαλε τα μάτια του δεδομένα θα είναι αργά.

Σε αφήνω... Πάω να διαβάσω τα μηνύματα σωφρονισμού και Παναθηναϊκοφροσύνης που θα έρθουν. Δεν περιμένω να καταλάβεις. Να καταλάβεις ότι με τη συμπεριφορά σου μου διέλυσες ό,τι αγαπούσα από παιδί. Δεν είμαι οπαδός, ούτε το παίζω. Ούτε εσύ, όμως, είσαι. Ένας φαντάρος είσαι, που άσκοπα περιφέρεσαι στο internet εξυπηρετώντας συμφέροντα άλλων. Σίγουρα, όχι της ομάδας που λες πως αγαπάς! Αναπτύσσεις και ρομαντισμό σιγά-σιγά, χρησιμοποιώντας την τεράστια ιστορία του συλλόγου. Κάλυμμα για την κατάπτωση ενός τεράστιου ευρωπαϊκού κλαμπ, σε ομάδα γειτονιάς. Ενός πολυαθλητικού οργανισμού, σε σύλλογο ενός σπορ. Τελειώνω και δεν περιμένω να καταλάβεις. Είμαστε τόσο κοντά και τόσο μακριά...