Μεγαλώνοντας οι δυσκολίες αυξήθηκαν και δυστυχώς το ανθρώπινο μυαλό ακονίζεται μονάχα μέσα σ΄ αυτές. Στην ευδαιμονία, πραγματική ή τεχνητή, ο νους γίνεται νωχελικός και δυσκίνητος. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, ή πιο σωστά της επιβίωσης, ευνοεί τη μάθηση, την πραγματική κοινωνική (και όχι μόνο εγκυκλοπαιδική) γνώση, την υγιή αντίδραση και την εναντίωση σε καθετί προσβλητικό στην ανθρώπινη υπόσταση. Η αρχική μου σκέψη ήταν να γράψω κάτι για το Παγκόσμιο Κύπελλο που εξελίσσεται. Μου δημιουργεί αφόρητη λύπη να βλέπω συναδέλφους μου να πανηγυρίζουν στα social media για αγώνες ποδοσφαίρου ή από απλή βλακεία ή για ίδιον όφελος που δεν είναι της παρούσης ν΄ αναλύσω. Σ΄ ένα Μουντιάλ που το ρεπορτάζ της Telegraph ήρθε να στιγματίσει με απίθανα στοιχεία εμπλοκή Ομοσπονδίας, εκ των 32 συμμετεχουσών, σε σκάνδαλο στησίματος αγώνων.
Που πριν την έναρξη του οποίου είχα κάνει ειδική μνεία στη ραδιοφωνική μου εκπομπή σε αντίστοιχο των New York Times, ενυπόγραφο από δύο δημοσιογράφους, το οποίο έκανε λόγο για πέντε χειραγωγημένα παιχνίδια στο 20ό Παγκόσμιο Κύπελλο. Στο ανατριχιαστικό ρεπορτάζ της Telegraph ο αξιωματούχος της Γκανέζικης Ομοσπονδίας χαζογελά στα σπαστά αγγλικά του: "Ο κόσμος καταλαβαίνει πότε ένα ματς είναι στημένο. Αλλά σε 24 ώρες το ξεχνά και περιμένει το επόμενο. Τρώει, πίνει, διασκεδάζει κι αυτό είναι. Ένας διαιτητής μπορεί να φέρει ένα παιχνίδι όπου το θέλεις εσύ". Λόγια "μαχαιριά στην καρδιά" όσων αγαπούν τον αθλητισμό. Την ώρα, βέβαια, που στην Ελλάδα μπροστά στην τηλεόραση με πίτσες και μπύρες απολαμβάνουμε θέαμα. Έχοντας μπερδέψει την ομορφιά του σπορ, με τις "ομορφιές" που κατηγορούμε στο ελληνικό πρωτάθλημα (δεν τολμώ να σκεφτώ τι θα γινόταν στα μέρη μας, αν είχαν λάβει χώρα έστω τα μισά από τα εμετικά που έχουν διαδραματιστεί στη Βραζιλία).
Το πλέον δυστυχές είναι πώς απολαμβάνουμε το θέαμα που άλλοι επέλεξαν να θαυμάσουμε. Προκύπτει από παντού: Απ΄ όσα έχουμε δει να συμβαίνουν στα γήπεδα της Βραζιλίας, από το... πανηγύρι του Ενιγιάμα με τον διαιτητή Ο΄Λίρι μετά τη "σφαγή" της Βοσνίας. Από μία ομάδα η οποία αποδεδειγμένα συμμετείχε σε στημένο φιλικό ματς (με τη Σκωτία πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο) και πήγε να παίξει στο τουρνουά ανέμελη και... ωραία, χωρίς καμία κύρωση. Από τα όσα έγιναν στο Βραζιλία-Κροατία, στο Καμερούν-Μεξικό, στο Ισπανία-Ολλανδία, από τις "αεράμυνες" στο Νότιος-Κορέα-Αλγερία, όπου οι Αφρικανοί έσπασαν κάθε παραγωγικό ρεκόρ ομάδας από τη Μαύρη Ήπειρο στην ιστορία των Μουντιάλ! Παλαιότερα, όταν ήμουν πρωτόβγαλτος στο χώρο, έτυχα σε μία συζήτηση. Μ΄ έναν Κύπριο, φίλο φίλου, που με έβαλε στη θέση μου σε μία στοιχηματική, ας την πω έτσι, κουβέντα.
"Ποτέ να μην προτείνεις σημείο, γιατί κάποια στιγμή θα χάσεις τέσσερα-πέντε μαζεμένα και θα σε βρίζουν όλοι". "Δεν με νοιάζει", του απάντησα. "Μου αρέσει ν΄ αναλύω παιχνίδια και θέλω να μάθω κι άλλα σπορ. Να μπορώ να έχω ευρύτερη γνώση του αθλητισμού και να ρωτάει ο κόσμος την άποψή μου, υπολογίζοντάς τη. Όχι μόνο για το bet, αλλά γενικά". "Όσα λες τα ακούω βερεσέ. Τα περισσότερα παιχνίδια στήνονται στο Over. Αυτό να δίνεις και το G/G. Μακροπρόθεσμα θα είσαι κερδισμένος και θα βγάλεις χρήματα, διότι θα έχεις συνέχεια δουλειά", ήταν η αφοπλιστική του απάντηση. Συζήτηση που έγινε χρόνια πριν μπει το G/G στο ελληνικό κουπόνι. Είναι, μάλλον, τυχαίο που βλέπουμε το πλέον παραγωγικό Παγκόσμιο Κύπελλο όλων των εποχών. Σύμπτωση απλή...
Ήθελα να γράψω περισσότερα, αλλά πρωτίστως δεν θέλω να χαλάσω την... μπαλάρα που βλέπει ο κόσμος. Και καλά ο θεατής που θέλει να ξεσκάσει! Με τους ανθρώπους του χώρου μου τα έχω, οι οποίοι τα παρατηρούν όλα ρόδινα και καλώς καμωμένα. Επειδή το κρατικό κανάλι που εργάζονται έχει τα δικαιώματα ή άλλοι για λόγους που, επαναλαμβάνω, είναι προφανείς μεν και δεν είναι της παρούσης ν΄ αναλύσω αναφερόμενος στους υπόλοιπους. Ο δεύτερος λόγος αφορά κάτι που έβλεπα στο διαδίκτυο. Το πόσταρα στον λογαριασμό μου στο facebook. Ένιωσα τόσο λίγος, αλλά και θυμωμένος ταυτόχρονα. Που για μία ακόμη φορά το ένστικτό μου αποδεικνύεται σωστό: Όλα είναι ένα μέρος του κόλπου. Για κάποιο λόγο υπάρχουν άνθρωποι, κοινοί θνητοί κατά τα λοιπά, που κατέχουν τις τύχες του πλανήτη αυτού στα χέρια τους. Που αντιμετωπίζουν τους υπόλοιπους σαν μαριονέτες με σάρκα και οστά, ολοζώντανες, στο παιχνίδι εξουσίας τους.
Στο "πάρτι" που έχουν στήσει απλά επάνω στον ανθρώπινο πόνο και την ανέχεια. Στην ελπίδα όλων μας για ένα καλύτερο μέλλον. Στα όνειρα που θέλουμε να υλοποιήσουμε για εμάς και τους απογόνους μας. Όταν ακούς δημόσια άνθρωπο, με κίνδυνο της ζωής του, να λέει πώς η Τάξη Πραγμάτων που κυβερνά, ουσιαστικά, τον πλανήτη προώθησε, χρηματοδοτώντας, την απελευθέρωση της γυναίκας και την ισότητα με τον άνδρα (που a priori έπρεπε να ισχύει) μόνο και μόνο για φορολογικούς λόγους και για ν΄ αποκόψει τα παιδιά από την οικογένεια, ανατριχιάζεις.
Λογικό: Με τη μάνα στο σπίτι, δεν θα υπήρχαν βρεφονηπιακοί σταθμοί όπου από προνηπιακή ηλικία άλλοι διαμορφώνουν τον χαρακτήρα των δικών σας παιδιών. Και μετά πώς να μιλήσεις για ποδόσφαιρο που είναι ένα κομμάτι του παζλ όλων αυτών; Λυπάμαι αν σας χάλασα το καλύτερο Μουντιάλ όλων των εποχών. Θα μπορούσα να κλείσω το στόμα μου και παίξω το παιχνίδι σας. Προστατεύοντας, ίσως, και την ίδια μου τη δουλειά. Δεν μπορώ... Τονίζω την άγνοιά σας και τα συγκεκριμένα συμφέροντα που εξυπηρετείτε. Ξέρετε ποιοί είστε και θα έπρεπε να ντρέπεστε...
Λάμπρος Γκαραγκάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου