Ο Κατσουράνης που "ντύθηκε" για λίγες ημέρες... Βύντρα

Ένα πολύ οικείο μου πρόσωπο επιμένει πώς "ο Θεός αργεί, αλλά δεν λησμονεί". Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει με τον Κώστα Κατσουράνη και την περιβόητη σελίδα η οποία συστάθηκε σε social media ώστε να μην παίξει ο έμπειρος αμυντικός μέσος απέναντι στην Κόστα Ρίκα, στη φάση των "16" του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Επειδή σ΄ αυτές τις περιπτώσεις οφείλουμε να ξεκαθαρίζουμε, ως δημοσιογράφοι, από ποια σκοπιά βλέπουμε τα πράγματα και ποια είναι η επακριβής σχέση με το κρινόμενο πρόσωπο, να πώ ότι δεν έχω κανέναν φίλο ποδοσφαιριστή ή στον ευρύτερο κοινωνικό μου περίγυρο. Επομένως ό,τι ακολουθεί είναι προϊόν προσωπικής κρίσης χωρίς καμία εξάρτηση ή συμπάθεια να μπαίνει στη μέση...

Ένας από τους λόγους που σε μία σημαντική μειοψηφία η Εθνική μπαίνει στο μικροσκόπιο κριτικής είναι ο τρόπος που λειτουργεί. Ακόμη και στις επιτυχίες κάνει "μπαμ" η ελεγχόμενη εσωστρέφεια αυτής της ομάδας κι αυτό έχει γενεσιουργό αιτία στον τρόπο που λειτουργεί τα τελευταία χρόνια, μετά την επιτυχία του 2004. Ίσως είναι και το μυστικό της επιτυχίας τούτο, από την άλλη, οπότε εκεί πάσο και χαλάλι. Ο τρόπος αντιμετώπισης των επιτυχιών και αποτυχιών από συγκεκριμένα πρόσωπα, του Τύπου ή του περιβάλλοντος της Εθνικής, περνά την πιο σκληρή και οπαδική γραμμή. "Το πυρ το εξώτερον" σε όποιον παρεκκλίνει... Οπαδοί της πατρίδας μας θα έπρεπε να είμαστε σε άλλους τομείς, μεταξύ αυτών και στην μπάλα. Όχι μόνο στην μπάλα.

Θα χρησιμοποιήσω, λοιπόν, τον χαρακτηρισμό "εθνικιστές του ποδοσφαίρου" για όλους αυτούς, με την αρνητική σημασία που έχει ο όρος στην Ελλάδα. Σαφώς και η επιτυχία της ποδοσφαιρικής χώρας να πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια είναι τεράστια. Υπήρξαμε ανυπόληπτοι και τώρα είμαστε κάποιοι. Εννοείται πώς στα παιδιά αυτά πρέπει να δοθούν συγχαρητήρια για το πώς έχουν εξελίξει αυτήν την ομάδα. Ως εκεί, όμως... Τι πάει να πει "ήρωες"; Και το τελειώνω εδώ: Θα χαρακτηρίσω τον Καραγκούνη, τον Σαμαρά και τον όποιο άλλον διεθνή "ήρωα" όταν στο επόμενο τηλεφώνημα του Πρωθυπουργού για "συγχαρητήρια", θα λάβει ο Αντώνης Σαμαράς την απάντηση: "Κύριε Πρόεδρε σας ευχαριστούμε, αλλά θα βγάλουμε φωτογραφίες και θα έρθουμε να σε δούμε όταν διορθωσεις το μπουρδέλο που έχεις δημιουργήσει".

Το να έχεις λαϊκό έρεισμα δεν είναι μόνο ξανθιές, μπουζούκια, ακριβά αμάξια και αποθέωση από τον Τύπο. Ο καθένας που είναι τόσο αναγνωρίσιμος οφείλει να κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση και να γίνεται παράδειγμα προς μίμηση. Έτσι "σηκώνεται" μία Ελλάδα στις πλάτες του καθενός και όχι μ΄ ένα εύστοχο πέναλτι. Όσον αφορά το θέμα με τον "Κατσούρ" όντως τράβηξε άσχημα το πράγμα... Δεν είναι και το καλύτερο για έναν παίκτη, με τις παραστάσεις του Κατσουράνη, να βιώνει πριν από ένα ιστορικό παιχνίδι αυτή την αμφισβήτηση και μ΄ αυτόν το σκληρό τρόπο. Ούτε εγώ τον θέλω στην ενδεκάδα και ειλικρινά δεν άξιζε καν να πάει στο Μουντιάλ, βάσει απόδοσης φέτος. Οι επικριτές του Κατσουράνη το... χάνουν στην ισοπέδωση. Δεν "σβήνεις" ό,τι έχει κάνει ο Κατσουράνης και ο κάθε Κατσουράνης. Αυτή είναι η άποψή μου. Χάνει το όποιο δίκιο έχει, αυτός που μηδενίζει πρόσωπα και συνειδήσεις.

Το εντυπωσιακό είναι, πάντως, πώς έπεσε "πανστρατιά" στήριξης στον Έλληνα διεθνή, του οποίου οι δημόσιες σχέσεις με τον Τύπο είναι άριστες. Για να μην παρεξηγηθώ μία συνέντευξη ραδιοφωνική τού έχω πάρει (που δεν την έκλεισα εγώ), την ημέρα κλήρωσης των Ομίλων του Μουντιάλ 2014! Μόνο αν συνέβαινε με τον Κατσουράνη όλο αυτό το σκηνικό θα υπήρχε αυτή η συστράτευση των media, με άρθρα και το πόσο παιχταράς είναι ο "Κατσούρ" να μπαίνουν σε περίοπτες θέσεις. Χειρότερο "αδίκημα" στην κριτική από τα διαφορετικά μέτρα και σταθμά δεν υφίσταται. Ο Λουκάς Βύντρα είναι το κλασικό παράδειγμα αυτής της Ελλάδας που έχει ακούσει "τέρατα". Ελάχιστοι βρεθήκαμε αυτά τα χρόνια να γράψουμε κάτι καλό γι΄ αυτόν. Να τονίσουμε την αξία του ως παίκτη, ως προσωπικότητα, ως χαρακτήρα που δεν δημιούργησε ποτέ πρόβλημα με κλίκες κτλ! "Πανστρατιά" για τις "βυντριές" δεν έχουμε δει... Στη θέση του θα κρατιόμουν να μην κάνω κλικ στο "μου αρέσει" στη σελίδα για τον Κατσουράνη, που βλέπει εδώ και λίγες ημέρες (ίσως για πρώτη φορά στην καριέρα του) πώς είναι να σε απαξιώνουν!

Λάμπρος Γκαραγκάνης