Έτσι πέφτουν οι Κυβερνήσεις στην Ελλάδα

Το καλύτερο άλλοθι για ν΄ απαξιώσει ο λαός την αλήθεια είναι αυτή να κατατάσσεται ως γραφικό ενδεχόμενο. Να μην γίνεται πιστευτή, να περνά στη σφαίρα του θρύλου και του αστικού μύθου. Έτσι καλύπτεται μ΄ ένα ασφαλές πέπλο παραμυθιού και τα κέντρα αποφάσεων περνούν ως αλήθεια αυτό που θέλουν, δίχως κανένα κόστος. Υπάρχουν αποδείξεις; Δεν έχει, πράγματι, καμία σημασία, διότι δεν υπάρχουν αποδείξεις και για το αντίθετο σενάριο. Στην προκειμένη περίπτωση η σύμπτωση πυρκαγιών σε σημεία της Ελλάδας, λίγο μετά τη συμφωνία με τους Ευρωπαίους κι επάνω στις ημέρες με τους πιο ισχυρούς ανέμους το καλοκαίρι, μοιάζει μ΄ ένα νέο σχέδιο για αποσταθεροποίηση του κράτους. Όπως κανείς δεν μπορεί ν΄ αποδείξει πώς συμβαίνει αυτό, ουδείς έχει τα ακράδαντα επιχειρήματα ότι δεν ισχύει το σενάριο. Άρα γιατί είναι ο ένας γραφικός κι ο άλλος λέει την αλήθεια;

Σενάρια συνωμοσίας, ιστορικά, υφίστανται κι αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όσο υπάρχουν μηχανισμοί που κύριο έργο έχουν ν΄ αποκρύπτουν την αλήθεια. Το έργο στον τόπο τούτο το έχουμε δει ξανά. Μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού είναι οι πολιτικοί που έκαναν κάποια δουλειά από το πόστο τους μετά τη Μεταπολίτευση. Όλοι έγιναν αποδιοπομπαίοι τράγοι και χρεώθηκαν αμαρτίες αλλωνών. Έδωσαν το δικαίωμα, σαφώς, όμως στον καιρό που βρέθηκαν στην εξουσία είχαν ν΄ αντιμετωπίσουν και πρωτόγνωρες αντιξοότητες. Η επανάληψη είναι η μαμά της μάθησης, όμως είναι γραμμένα ξανά από τον υπογράφοντα τα στοιχεία που έφεραν την Ελλάδα στον κυκλώνα των Μνημονίων. Ποιός έπεσε, πώς έπεσε, ποιός ανέβηκε, τί υποσχέθηκε, πού έβαλε τη χώρα, πώς εξαφανίστηκε, πώς προστατεύτηκε και με ποιών πλάτες επιχείρησε να μπει ξανά στο πολιτικό σκηνικό για να ισοπεδώσει ό,τι απέμεινε...

Βιώματα κι εμπειρίες από στιγμές της ζωής μας έχουμε όλοι, όμως τα όσα συνέβησαν το 2008 και το 2009 είναι καταγεγραμμένα σε βιβλία επώνυμα, υπαρκτών προσώπων. Το απίθανο είναι που δεν υπάρχει ένας Εισαγγελέας να πάρει τα έγγραφα αυτά, που εκδόθηκαν κι έφθασαν στον κόσμο στο βαθμό που επετράπη, και να σχηματίσει μία δικογραφία για ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς. Το σκηνικό μοιάζει με το τωρινό σε εξευτελιστικό βαθμό. Για να βάλει χέρι ο ξένος νταβατζής στα ελληνικά φιλέτα χρειάζεται κάποιον να του ξεκλειδώσει την πόρτα. Πυρκαγιές, ξύλο στους δρόμους, εξιλαστήρια θύματα και τρομοκρατία είναι δοκιμασμένες συνταγές... Κερκόπορτας στους ντόπιους πολίτες, που εξακολουθούν να πιστεύουν πώς ορισμένα παπαδοπαίδια, ένας γέρος και ο Κουφοντίνας σχημάτισαν τη "17 Νοέμβρη"! Ασχολήθηκε ποτέ κάποιος φορέας, για το τι κρυβόταν πίσω από την οργάνωση "φάντασμα", που έκανε τον λαό να μην ξέρει για δεκαετίες από που μπορεί να του έρθει το κακό;

Βλέποντας την ιστορία να επαναλαμβάνεται στην ίδια παραλλαγή, ζητούμενο των συνιστωσών αποσταθεροποίησης της χώρας είναι η πτώση της παρούσας Κυβέρνησης, η πλειοψηφία της οποίας είναι εκλεγμένη πρώτη από τον ελληνικό λαό. Αν δεν ήθελαν τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος από τον Ιανουάριο και μέχρι την απομάκρυνση Βαρουφάκη έκανε τη μία γκέλα πίσω από την άλλη, αυτός δεν θα εκλεγόταν ποτέ. Να είστε σίγουροι! Τον άφησαν να βγει, έχοντας δεμένο τον γάιδαρό τους για το που θα πάει το πράγμα. Ο Γιάννης Βαρουφάκης δεν έγινε τυχαία τηλεπερσόνα την αμέσως προηγούμενη διετία. Έπρεπε να τον μάθει το ευρύ κοινό για να πετύχει το παραμύθι. Οι κοινές απόψεις του, περί ελληνικής οικονομίας, με τον Σόιμπλε δεν παραξένεψαν κανέναν! Μιλάμε για σανό με το τσουβάλι...

Το κακό είναι πώς ο αμφιλεγόμενος Υπουργός, με τους σωματοφύλακες της δραχμής, οι οποίοι ονειρεύονται "ντου" στα Νομισματοκοπεία, με τον τρόπο τους οδήγησαν τον άπειρο Τσίπρα σε μία σειρά εγκληματικών αποφάσεων, με κορυφαία το Δημοψήφισμα και το κλείσιμο των τραπεζών. Αν δεν είναι αυτό τρομοκρατία, τότε τί; Το καλό στην όλη ιστορία είναι πώς ο Τσίπρας (για τον οποίο δεν παίρνω λέξη απ΄ όσα έχω γράψει στο παρελθόν) ξύπνησε κι αποφάσισε να ξεριζώσει το σκυλολόι από τα κέντρα αποφάσεων. Και πάλι χαμένος ήταν, διότι αναγκάστηκε να... φάει ξύλο για να σώσει τη χώρα, όμως έστω στο τέλος το έπραξε και η Ελλάδα παρέμεινε φτωχή και χρεοκοπημένη και όχι πεινασμένη, στα χέρια του Τούρκου, του Αλβανού, του Σκοπιανού! Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη, μια και η πίεση για να πέσει η Κυβέρνηση θα ενταθεί.

Μετά τον Αύγουστο και τις Εκλογές που έρχονται - στις οποίες ο Αλέξης Τσίπρας, αν δεν επαναλάβει μαλακίες του πρόσφατου παρελθόντος, θα πάρει με 40% έως 45% - θα κλιμακωθεί το κακό και μην παραξενευτείτε αν υπάρξει ακόμη και νέος Γρηγορόπουλος ή Φύσσας. Τα επιτυχημένα σχέδια ποτέ δεν αλλάζουν, μέχρι ν΄ αποτύχουν. Ρωτήστε για να μάθετε ή διαβάστε... Ψάξτε να βρείτε πληροφορίες για το έγινε στο παρασκήνιο όλες τις προηγούμενες ημέρες της βαθιάς κρίσης. Πώς ο Πρωθυπουργός έβγαινε να μιλήσει, από τον ύπνο, στη Βουλή, για συνομιλίες εντός της κρίσιμης συζήτησης, από την οποία προέκυψε το τρίτο Μνημόνιο και η περιβόητη συμφωνία. Υπήρξε λογομαχία με τη Μέρκελ, ισχύει ο αστικός μύθος (που λέγαμε στην αρχή) ότι της έδωσε το σακάκι του λέγοντάς της "πάρτο κι αυτό" και σε ποιό σημείο τον κράτησε ο Ρέντσι για ν΄ αποφευχθούν τα χειρότερα; Δεν ήταν κανείς εμπρός και δεν μπορεί να τα αποδείξει. Όπως ουδείς μπορεί ν΄ αποδείξει πώς δεν έγιναν. Το σίγουρο είναι πώς όσο πιστεύουμε πώς οι εμπρηστές του Υμηττού μπορεί και να είναι Βούλγαροι (;) μελισσοκόμοι, σωτηρία υπήρξε μόνο η... Μπέλλου!

Λάμπρος Γκαραγκάνης