Το σκηνικό, με το οποίο φάνηκε να ολοκληρώνεται κάθε πιθανότητα άμεσης επιστροφής του Στεφάν Λάσμε στον Παναθηναϊκό (διότι υπάρχει αναζωπύρωση, σύμφωνα με το ρεπορτάζ που κυκλοφορεί), είναι άβολο. O Γκαμπονέζος απογείωσε την καριέρα του στο «τριφύλλι», κατακτώντας δύο νταμπλ και βοηθώντας τους «πράσινους» να μείνουν όρθιοι στη δυσκολότερη, ίσως, περίοδο της σύγχρονης ιστορίας τους.
Η αγωνιστική αποκαθήλωση του Λάσμε δεν μπορεί να προκύψει στη συνείδηση του κόσμου του Παναθηναϊκού. Πιθανή επιστροφή του θα είναι, σημειολογικά πρωτίστως και δευτερευόντως αγωνιστικά, χρήσιμη, ενώ σε καμία περίπτωση το αντίθετο σενάριο δεν θ΄ αποτελεί καταστροφή για τον Κυπελλούχο Ελλάδας. Ούτε, φυσικά, για τον αθλητή. Διαφωνία στο οικονομικό, άλλωστε, εξ αρχής υπήρξε, ασχέτως εξελίξεων.
Η προέκταση του στόρι, πάντως, δημιουργεί φθορά στον Παναθηναϊκό κι αυτό γιατί πρέπει να φθαρεί η συγκεκριμένη ομάδα στην υπάρχουσα μορφή της. Μην επαναλαμβανόμαστε… Είναι καταγεγραμμένη η άποψη πώς στόχος όλου αυτού του παραλογισμού, ο οποίος δυστυχώς αγγίζει και τον κόσμο του κλαμπ, είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος προσωπικά.
Οι αφορμές που δίνει είναι υπαρκτές, πλέον, όμως, υπάρχει τόσο μένος εναντίον του που καθιστά το επίπεδο κριτικής δυσδιάκριτο προθέσεων. Ο Παναθηναϊκός από την ανοησία του Τζέιμς Γκιστ έχασε έναν τίτλο! Άλλους τελικούς θα βλέπαμε με τον Αμερικανό μάχιμο και άλλους είδαμε. Ουσιαστικά, από το μέγιστο σφάλμα του παίκτη του ο οργανισμός βγήκε χαμένος σε αγωνιστικό και ηθικό επίπεδο.
Θεωρείται αναφαίρετο δικαίωμά του να εξασφαλίσει πώς κάτι όμοιο δεν πρέπει να συμβεί ξανά. Για να μην το ξεχειλώσουμε εκεί που ο σύλλογος κρίνει πώς επιβάλλεται να προσέξει, οφείλει να διασφαλίζει τα συμφέροντά του. Κατανοητό! Ομοίως, η άλλη πλευρά μπορεί να προσαρμοστεί στην απαίτηση υπογραφής τόσο σημαντικών κι ευαίσθητων όρων, μπορεί και όχι.
Η δημοσιοποίηση (προσωρινής;) μη υπογραφής του Λάσμε για τον συγκεκριμένο όρο περί χρησιμοποίησης απαγορευμένων ουσιών αποτελεί το αυτονόητο δικαίωμα του κόσμου της ομάδας, και όχι μόνο, να μάθει γιατί η μεταγραφή χάλασε, αν τελικά συνέβη αυτό. Με non paper, δίχως non paper, με ανακοίνωση ή με σήματα καπνού… Ο τρόπος με τον οποίο παρουσίασε τη (προσωρινώς;) διάλυση της συμφωνίας συγκεκριμένο έντυπο, τον υπογράφοντα δεν τον βρίσκει σύμφωνο.
Όχι γιατί ο Λάσμε είναι μέρος της ιστορίας του Παναθηναϊκού ή γιατί θίγεται η προσωπική του υπόσταση. Δεν τίθεται θέμα ηθικής στη δημοσιοποίηση του γεγονότος, μα στον τρόπο από την εν λόγω εφημερίδα. Είναι ακραίος και δικαιολογημένα αντιμετωπίζεται καυστικά από κοινό και Τύπο.
Ο Στεφάν Λάσμε, όμως, δεν είναι το θύμα της κατάστασης, επειδή ένα έντυπο (όποιο κι αν είναι αυτό) αποφάσισε πώς πρέπει να τραβήξει στα άκρα το σχοινί! Ούτε δικαιολογεί τούτο την αναγωγή στην ηθική εκείνων που χαζοσχολίαζαν σε post, τα οποία χαρακτήριζαν πρεζάκια τον Γκιστ μετά την γκάφα του!
Ο Γκιστ ποδοπατήθηκε από τον οπαδικό Τύπο, σε μία περίοδο που χρήσιμη είναι και η μισή αφορμή για να χτυπηθούν Παναθηναϊκός και Γιαννακόπουλος. Αντιμετωπίστηκε με ειρωνεία και από τους αντικειμενικούς, χωρίς εκεί να προκύπτει ηθικό ζήτημα. Προφανώς ο Λάσμε έχει ανθρώπινη υπόσταση, ενώ ο Γκιστ όχι.
Η συνολικότερη κατάσταση είναι προβληματική κι επιβάλλεται ο Παναθηναϊκός να την αντιμετωπίσει. Πλέον, άλλων μορφών ανορθογραφίες περνούν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα και είναι… αλοιφές εμπρός στον πόλεμο που εξελίσσεται. Μόλις λίγες ημέρες πίσω ο Παναθηναϊκός χαρακτηρίστηκε από την ίδια την Ευρωλίγκα ως η καλύτερη ομάδα του τρέχοντος αιώνα!
Ούτε των δύο τελευταίων ετών, ούτε των πέντε, των επτά ή, τέλος πάντων, όσο μας βολεύει. Μόνο και μόνο στην κριτική των, υποτίθεται, ουδέτερων και μετρημένων δεν προκύπτει από πουθενά πώς ο «Εξάστερος» φέρει αυτήν την τιμή. Οι ανοησίες άλλων διοικήσεων, σε δημόσιες τοποθετήσεις μάλιστα, περνούν απροκάλυπτα στο ντούκου. Τοποθετήσεις εμπρηστικές, που στοχοποιούν, προσβάλουν και διαμορφώνουν συνειδήσεις.
Εκτός κι αν το προ μηνών «ό,τι πετύχαμε, το πετύχαμε κρυστάλλινα και πειραιώτικα» είναι χαριτωμένια. Και τί πάει να πει πειραιώτικα; Εκτός κι αν η μομφή πώς «στο ΟΑΚΑ σού πετούν ό,τι μπορείς να φανταστείς» αναιρεί πώς ένας στους τρεις τελικούς στο «ΣΕΦ» διακόπτεται τα τελευταία χρόνια, με… πειραιώτικα δακρυγόνα και… πειραιώτικους τσαμπουκάδες, όταν στραβώνει το ματς για τον Ολυμπιακό!
Η ηθική είναι παντού: Σε κάθε λέξη, σε κάθε συμπεριφορά, σε κάθε κίνηση, σε κάθε απόφαση. Η ηθική δεν έχει στεγανά και διπλές αντιμετωπίσεις. Αν κάποιοι βολεύονται ο Λάσμε να είναι θέμα επικοινωνιακού bullying (τί θα λένε άραγε αν υπογράψει;) και ο Γκιστ κοινός πρεζάκιας, τότε πάσο και ζήτω η ηθική που τους γλίστραγε!
Λάμπρος Γκαραγκάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου