Παναθηναϊκός: Η ώρα της κρίσης για τον Γιώργο Δώνη

Το πιο περίεργο διάστημα στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου. Δεν ξέρεις αν πρέπει να χαίρεσαι ή να λυπάσαι. Δεν υφίσταται μία κατάσταση ξεκάθαρα κακή ή αντιθέτως καλή, ώστε να έχεις απογοητευτεί και να πεις "δεν ασχολούμαι άλλο" ή να ελπίζεις. Όπως και αν αντιμετωπίζεται το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια της απαξίωσης, είναι η ναυαρχίδα του Παναθηναϊκού. Όσο δεν ισιώνει, τόσο το σωματείο θα μαραζώνει. Τι συμβαίνει, όμως, με το τμήμα και την ΠΑΕ γενικότερα; Εξελίσσεται, αναμένεται μία κάποια πρόοδος;

Ο Γιώργος Δώνης έχει αφήσει ήδη την κληρονομιά του στον Παναθηναϊκό. Τα νέα παιδιά που επί των ημερών του φόρεσαν για πρώτη φορά το Τριφύλλι στο στήθος. Έστω και λόγω συνθηκών, έστω και από ανάγκη. Το γεγονός είναι πως στην απόλυτη μαυρίλα, σε μία ομάδα άνευ στόχων, τιμωρημένη από τους πάντες και τα πάντα, χρεωμένη αρχικά και σε διαδικασία εξυγίανσης στη συνέχεια κατάφερε να ξανακάνει τον κόσμο να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Αδίκησε τον εαυτό του στην αναφορά για το άδειο γήπεδο. Υπό νορμάλ συνθήκες με το τμήμα δεν θα ασχολιόταν κανείς. Εξαιτίας του εξακολουθεί και συμβαίνει τούτο...

Ο προπονητής του Παναθηναϊκού, ωστόσο, είναι εγκλωβισμένος. Ομολόγησε την κόπωσή του, σε ψυχολογικό και σωματικό επίπεδο, μετά το 0-0 με τον Άρη. Φαίνεται πως είναι κουρασμένος και στα όριά του. Το καθαρό μυαλό απουσιάζει και σε επίπεδο τακτικής και στα λεγόμενά του. Δεν είναι σκοπός, όμως, η αποδόμηση του Δώνη. Η υστεροφημία του a priori έχει πληγεί και αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει, όσο δεν παίρνει αποφάσεις που θα επιφέρουν την τομή που αναζητά το αγωνιστικό κομμάτι για να ισιώσει. Ο Μπουζούκης δεν είναι εξτρέμ και δεν πρέπει να παίξει ξανά στη θέση. Αγωνίζεται εκεί διότι επέκτεινε και είναι asset για τον Παναθηναϊκό. Ο Χατζηγιοβάνης επέκτεινε και αυτός το συμβόλαιο, σε ένα θρίλερ αταίριαστο με το μέγεθος του συλλόγου. Παίζει για τον λόγο αυτό ακριβώς.

Ο Μακέντα δεν είναι φορ και χρειάστηκε να φτάσει Δεκέμβριος του 2019, ώστε ο 50χρονος τεχνικός να το δηλώσει δημόσια. Το γεγονός πως παίζει κοτζάμ Παναθηναϊκός με αιχμή δόρατος έναν παίκτη που δεν κάνει για τη θέση, αποτελεί την εκκίνηση των αγωνιστικών δεινών. Ο Δώνης δήλωσε μετά το 0-0 με τον Άρη πως η φετινή έκδοση του "Τριφυλλιού" είναι ανώτερη της περυσινής. Ισχύει, αλλά με ένα κοινό σημείο. Και οι δύο εκδόσεις έγιναν με πυλώνα τον Μακέντα. Να παίζουν όλοι για εκείνον. Όσο ο Ιταλός, όμως, δεν τελειώνει τις φάσεις που ολοκληρώνουν 7/10 κανονικά φορ, τότε ο Παναθηναϊκός θα προσπαθεί να αναζητήσει την ταυτότητά του μέσα από μέτρια προς άσχημα αποτελέσματα.

Η απομάκρυνση του Νίκου Νταμπίζα αποτελεί το σημείο καμπής ενός δρόμου που έχει προφανή κατάληξη. Το πλάνο που άρχισε με τον πρώην τεχνικό διευθυντή και τον νυν προπονητή, σύντομα θα αλλάξει. Ενδεχομένως με νέο πλάνο, στο οποίο ο Τσάβι Ρόκα θα πρέπει να έχει ενεργό ρόλο. Διότι ο Παναθηναϊκός έχει προσλάβει εδώ και εβδομάδες νέο τεχνικό διευθυντή, τον οποίο ο μισός κόσμος δεν ξέρει φατσικά, οι δημοσιογράφοι τον έχουν δει μία φορά και η δουλειά του έως τώρα είναι ανύπαρκτη. Η κατάσταση στο ποδοσφαιρικό τμήμα έχει ομαλοποιηθεί εταιρικά, αλλά ο τελευταίος χρόνος ημερολογιακά, το 2019 δηλαδή, είναι κακός αγωνιστικά. Με εξαίρεση τα θερινά φιλικά και τα μεγάλα αποτελέσματα στα ματς με Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ φέτος.

Ο Γιώργος Δώνης είναι ο καλύτερος προπονητής που θα μπορούσε να έχει, αυτή τη στιγμή, ο Παναθηναϊκός. Είναι ηλίου φαεινότερο, όμως, πως ό,τι έχει στο μυαλό του δεν βγαίνει στο χορτάρι. Πιο σωστά ό,τι είχε στο μυαλό του όταν έκανε λόγο για πρωταθλητισμό. Ήδη οι Παναθηναϊκοί των social media αρχίζουν και τον απαξιώνουν. Δεν τον αντιμετωπίζουν πλέον ως το ένδοξο τέκνο μίας χρυσής εποχής. Ούτε καν τον στοιχειώδη σεβασμό δεν του δείχνουν, πατώντας και στην αντιμετώπιση του Χρήστου. Έρχεται το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και μία σειρά αγώνων, όπου θα κριθούν πολλά. Για τον, άνευ στόχων, Παναθηναϊκό όχι τόσο. Για τον προπονητή του, ναι...

Λάμπρος Γκαραγκάνης