Το Generalplan των αντιπάλων του Παναθηναϊκού είναι να οικειοποιηθούν την Αθήνα. Ακόμη και η ΑΕΚ θεωρεί αθηναϊκό ντέρμπι το ματς με τον Παναθηναϊκό, ανεξάρτητα και αν ετοιμάζεται να μπει στη φυσική της έδρα που κατασκευάζεται στον Δήμο Νέας Φιλαδελφείας - Νέας Χαλκηδόνας! Για τον Ολυμπιακό περισσεύουν τα λόγια. Η υπογραφείσα Αρχή των Αθηνών (2018, σύνδεση αθλητισμού και κοινωνικής προσφοράς) από τον Βαγγέλη Μαρινάκη, οι φωτογραφίες με φόντο την Ακρόπολη και ουκ ολίγα παραδείγματα... επεκτατικής πολιτικής με διακύβευμα τη wannabe σχέση της πρωτεύουσας της Ελλάδας με τους Πειραιώτες αποτελούν ορισμένες των ενδείξεων. Τη στιγμή που στον Παναθηναϊκό καλλιεργείται, όπως αέναα συμβαίνει εκ των έσω, η εργαλειοποίηση του γηπεδικού υπό τη θεωρία του ζωτικού χώρου! Άλλο να αξιολογήσεις τα δεδομένα και να πεις "δεν θέλω να φύγω από τη Λεωφόρο γιατί έχω τα επιχειρήματά μου" και διαφορετικό να χρησιμοποιείς μία ύπουλη -άρα νομοτελειακά πιασάρικη- μυθευματικού τύπου ορολογία για να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα.
Ο Παναθηναϊκός βλέπει τον ζωτικό του χώρο, σύμφωνα με τους κοινωνούς της θεωρίας περί αυτού, να πιέζεται. Τα αγωνιστικά επιτεύγματα δεν βοηθούν. Χρήματα με τη σέσουλα δεν υπάρχουν. Παράγοντες που εμπνέουν, ελάχιστοι. Έμεινε η ιστορία, η οποία διανύει το 113ο έτος, να αποτελεί μόνιμο σημείο αναφοράς και αποκούμπι. Για να συνεχίσει να υπάρχει, όμως, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται να παράγει νέα ιστορία, ώστε να συνεχίσει να δημιουργεί φιλάθλους και το 2120 μΧ να αποτελεί ένα χρονικό σημείο ορίζοντα, όπου οι τότε οπαδοί του θα έχουν να θυμούνται επιτυχίες με υπερηφάνεια. Για ένα παγκόσμιο brand name, όπως είναι το "Τριφύλλι", και όχι ομάδα συνοικιακού χαρακτήρα. Για κάποιο αδιανόητο λόγο φαίνεται πώς τα συμφέροντα των αντιπάλων τροφοδοτούνται εκ των έσω. Ακούσια θέλουμε να πιστεύουμε... Διότι στην περίπτωση που τούτο δεν ισχύει, θα χρειαστεί η ιστορική αναφορά να μην περιοριστεί στo Lebensraum.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΕΓΙΝΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ
Αυτό που δεν καταλαβαίνει αρκετός κόσμος είναι πώς ο Παναθηναϊκός δεν έχει άλλο χρόνο. Μπορεί, τη δεδομένη στιγμή, φυσικά πρόσωπα με ισχυρό ή όχι δημόσιο λόγο και αντίκτυπο να επωφελούνται από ό,τι συμβαίνει. Δεν είναι κρυφό, άλλωστε, ότι ανερχόμενες δυνάμεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο όπως ο ΠΑΟΚ -ενώ κοιτάζουν αποκλειστικά το δικό τους καλό και ορθώς πράττουν- φαίνεται ότι εκφράζουν την Παναθηναϊκή ιδεολογία. Προσπερνώντας τούτη τη στιγμή ντροπής και με ευχή - ελπίδα να είναι μία υπερβολική διατύπωση του υπογράφοντος και όχι πραγματικότητα, ο Παναθηναϊκός στο ζήτημα του γηπέδου του πρέπει να κοιτάξει συγκεκριμένες παραμέτρους. Ώστε να μην απειληθεί με εκ νέου σμίκρυνση. Γήπεδο ποδοσφαίρου που να έχει γερά θεμέλια σε νόμο του κράτους, δίχως άλλες καθυστερήσεις τύπου... κορμοράνων, με βλέμμα όχι στο 2030 αλλά στο 2100. Υπάρχει άνθρωπος με τέτοιο όραμα στον σύλλογο; Δεν διαφαίνεται κάτι τέτοιο...
Θα αναλυθεί σε επόμενο κείμενο το πώς θα είναι ο Βοτανικός, νυν σκουπιδότοπος, σε λίγα χρόνια. Λες και η περιοχή της Λεωφόρου Αλεξάνδρας είναι Πριγκιπάτο ή Ριβιέρα ή αυτό έχει τόσο μεγάλη σημασία. Και δεν έχει σημασία, διότι υποτιμάται ο Παναθηναϊκός με τέτοιες φθηνές αναφορές. Ο Παναθηναϊκός όπου και αν στεγάσει τα όνειρά του, θα αναβαθμίσει από μόνος του την οποιαδήποτε περιοχή. Η παρουσία του κόσμου του θα δώσει ζωογόνο δύναμη, ακόμη και σε ένα απλό τούβλο στη μέση του πουθενά. Για τη... μέση του πουθενά που συζητάμε, λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας στην ιστορική περιοχή του Ελαιώνα, αποτελεί αντεπιχείρημα η γειτνίαση με τον Δήμο Αιγάλεω και το προπονητικό κέντρο του Ολυμπιακού (κάτι που, φυσικά, δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ για του Γουδή του Δήμου Ζωγράφου και δεν αποτελεί άλλοθι για αυτό η προ πολλών δεκαετιών ιστορική σύνδεση του συλλόγου με την περιοχή). Το πρόβλημα, δηλαδή, του Ολυμπιακού που πήρε το προπονητικό του κέντρο και το δόμησε στα όρια του Δήμου Αθηναίων -τη στιγμή που τα γήπεδα που χρησιμοποιεί στα δημοφιλή σπορ είναι στο Φάληρο και τα αντίστοιχα Ερασιτεχνικά στου Ρέντη!- το μετακύλησε στον Παναθηναϊκό!
Δεν θα συνέβαινε ποτέ τούτο, αν δεν υπήρχαν πρόθυμα αυτιά να ακούσουν... Άλλωστε δεν πέρασαν πολλά χρόνια από τις πάσης φύσεως "φιλίες" και επαινετικές κριτικές για την τακτική Κόκκαλη. Κατάλοιπα! Ο Ολυμπιακός έχει το δικό του Generalplan για την Αθήνα. Ακόμη και έτσι να το δει κάποιος -προσωπικά το χρησιμοποιώ μονάχα ως απαντητικό επιχείρημα στην ανυπόστατη επιχειρηματολογία εναντίον της Διπλής Ανάπλασης-, η απάντηση του Παναθηναϊκού κρίνεται ως υποχωρητική εφόσον έχει πυλώνες τον εγκλεισμό σε ένα ιστορικό μα παλιό γήπεδο περιορισμένης χωρητικότητας, ελάχιστων δυνατοτήτων και ανύπαρκτων εμπορικών χρήσεων προς όφελος της ομάδας. Οπισθοχώρηση μοιάζει, τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός επεκτατισμός στον Βοτανικό θα δημιουργήσει μία νέα εστία στα χνώτα του αντιπάλου. Και ποιος μου λέει εμένα ότι 10-15 χρόνια από την κατασκευή του νέου, πολυτελούς, γηπέδου - φρουρίου στον Βοτανικό ο Ολυμπιακός δεν θα μαζέψει τα μπογαλάκια του -το προπονητικό του δηλαδή- και θα προβεί στη δική του οπισθοχώρηση;
Στον ασύμμετρο πόλεμο που δέχεται το σωματείο από παντού, η χρησιμοποίηση τέτοιων όρων είναι μονόδρομος. Διότι δεν υπάρχει πιο ήπιος τρόπος αντιμετώπισης επιχειρημάτων, τα οποία χτυπούν επιφανειακά στο συναίσθημα -όπως η λανθασμένη και άτοπη χρησιμοποίηση της έννοιας του ζωτικού χώρου-, αλλά είναι ευθέως μαλωμένα με την ουσία. Τους νόμους όπου εντάσσεται η ιστορική έδρα του συλλόγου δεν τους έφτιαξε ο απλός φίλαθλος, ο απλός δημοσιογράφος, ο απλός παρατηρητής γεγονότων. Αποτέλεσαν πραγματικότητα τον καιρό συγκεκριμένων διοικήσεων στον Ερασιτέχνη, στην ΠΑΕ, στην ΚΑΕ. Ας αναζητηθεί η ευθύνη εκεί για την όποια αβλεψία ή νωθρότητα. Το τώρα είναι μία πραγματικότητα, η οποία πήρε σάρκα και οστά από τους χειρισμούς του παρελθόντος. Όποιος έχει τα άντερα να ανοίξει τέτοια συζήτηση, ας το κάνει. Όχι να προσπαθεί να χειραγωγήσει έναν ταλαιπωρημένο, προδομένο -από πασαρελάτους παράγοντες- κόσμο που θέλει να δει ξανά την ομάδα του να τον κάνει να χαίρεται...
Λάμπρος Γκαραγκάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου